เมียมาเฟียนักแข่ง - 3 -
718 คำ
"กูบอกไม่รับแขก"เสียงเข้มดังขึ้นเมื่อได้ยินเสียงประตูเปิดเข้ามา ทั้งที่ตาไม่ได้ละจากจอเกมเลยแม้แต่นิด
แสนดีมองเสี้ยวหน้าคม แล้วโผล่ขึ้นเสียงดังก่อนโดนไล่ออกไป
"คุณช่วยซื้อฉันได้มั้ย พวกเราต้องการเงิน"
"เหอะ! "ริกเกอร์ถึงกับหลุดขำ ยอมละสายตามามองเธอหัวจรดเท้า "แม่สาวน้อยเธอมั่นใจตัวเองมากเกินไปรึเปล่า ผู้หญิงสาวกว่าเธอมาเสนอให้ฟรีๆ ฉันยังไม่เอาเลย"
"ฉันทำเป็นทุกอย่างเลยนะ ซักผ้ารีดผ้าทำกับข้าว ทำสวน งานบ้านได้หมดเลย"เธอเดินเข้าไปเผชิญหน้ากับชายหนุ่มไม่มีความกลัว เพราะแม่เธอสำคัญที่สุด
"แม่บ้านฉันมีเยอะแล้ว"
"ขอร้องช่วยซื้อได้มั้ย พวกเราจำเป็นต้องใช้เงินจริงๆ "เธอส่งสายตาอ้อนวอนผู้ชายตรงหน้า
"ช่วยซื้อ? เป็นเด็กขายพวงมาลัยหรอ? "
"งั้นคุณให้เรายืนเงินได้มั้ย"เธอหลบสายตาพูดเสียงเบา ถ้าเขาไม่ซื้อเธอก็จะขอยืนหน้าด้านๆ นี่แหละ ตอนนี้เธอไม่มียางอายอีกต่อไปแล้ว
"เหอะ! เธอเป็นใคร? "เขาเหยียดยิ้มมองเด็กตรงหน้าที่กล้ามายืนเงินคนอย่างเขา ทั้งที่ไม่รู้จักกัน ช่างกล้าจริงๆ
"ขอร้องไม่มีเวลาแล้ว ฉันจะทำทุกอย่างที่คุณต้องการเลยนะ"
"ไปเถอะแสนดี! "สีฝุ่นเดินไปจูงมือเล็ก ทนมองน้องสาวทำแบบนั้นอีกต่อไปไม่ได้ แต่เธอไม่ยอม
"ไม่! แสนดีจะอยู่กับเขา"
"บ้ารึเปล่าห๊ะ! "
"ไหนบอกมีแค่เขาคนเดียวไง หรือมีคนรวยๆ คนไหนอีกบ้างที่จะช่วยเราได้ ถ้าเราไม่มีเงินไปจ่ายแม่ต้องแย่แน่ๆ "เธอหลบสายตาพี่ชายน้ำตาไหลพราก เธอไม่อยากละทิ้งโอกาสนี้ไปง่ายๆหรอก อุตส่าห์เข้ามาเจอเขาได้แล้ว
"เขาปฏิเสธแล้วจะเสียเวลาทำไม"
"เท่าไหร่"อยู่ๆ ริกเกอร์ก็พูดขึ้น ไม่มีใครรู้ว่าขาคิดอะไรอยู่
"คุณจะซื้อฉันหรอ"แสนดีหันไปมองชายหนุ่มด้วยสายตาที่มีความหวัง
"ฉันไม่ชอบพูดซ้ำ"
"หะ...ห้าล้าน"
"เหอะ! ฉันให้สิบล้านเห็นว่าเป็นเด็กกตัญญู"
"ไปขึ้นเงินได้เลยรับรองไม่มีเด้ง"ผู้ชายตัวโตที่ให้พวกเขาเข้ามายื่นเช็คให้สีฝุ่น
"ขอบคุณค่ะ ขอบคุณ ฉันรับปากว่าจะทำงานให้คุณดีที่สุด พรุ่งนี้ฉันจะมาเริ่มงาน ไปกันเถอะพี่"แสนดียกมือไหว้ขอบคุณทุกคนอย่างดีใจ แล้วรีบจูงมือพี่ชายออกมา แต่ก็ถูกผู้ชายตัวโตคนเดิมห้ามไว้
"นายเอาเงินไปแต่ผู้หญิงต้องอยู่ที่นี่ ขายขาด"
"ขายขาด? ไม่! "สีฝุ่นทวนคำพูดของชายตัวโตแล้วรีบปฏิเสธ ขายขาดแสดงว่าเขาจะไม่ได้เจอน้องอีกนะสิ เขาไม่ยอมหรอก
"พี่เอาเงินไปจ่ายค่ารักษาแม่เถอะ จ่ายหนี้พวกนั้นให้หมด แม่หายดีแล้วพี่ต้องพาแม่กลับไปอยู่บ้านเรานะ"แสนดีเหมือนสั่งเสีย แล้วปล่อยมือจากพี่ชาย แต่สีฝุ่นไม่ยอม
"ไม่นะแสนดี"
"บอกแม่ว่าหนูทำงาน เดี๋ยวจะกลับไปเยี่ยมท่านบ่อยๆ เขาคงไม่ใจร้ายไม่ให้ไปเยี่ยมแม่หรอกมั้ง"
"เหอะ! ฉลาดพูดนิ่"ริกเกอร์ยิ้มขำเหยียดกับคำพูดของหญิงสาว ก็ยังดีที่ไม่ได้โง่ไปซะทุกเรื่อง
"แสนดี"สีฝุ่นสบตาน้องรู้สึกปวดใจ แต่ถ้าเขาคนนั้นสามารถให้น้องกลับบ้านไปเยี่ยมแม่ได้มันก็ยังดี ยังไงน้องสาวหัวรั้นของเขาก็ไม่ยอมกลับไปกับเขาแน่
"ไปเถอะ! แม่รออยู่นะ"เธอสบตาพี่ชาย ให้เชื่อในสิ่งที่เธอตัดสินใจ "แสนดีไม่เป็นไรหรอก"
"ดูแลตัวเองดีๆ มีอะไรโทรหาพี่"สีฝุ่นดึงน้องเข้ามากอดกระซิบ ก่อนจะตัดใจผละออกเดินออกไป เขาต้องไปจ่ายค่ารักษาแม่ให้ทันตามเวลาที่ทางโรงพยาบาลกำหนด ไม่งั้นเขาจะไม่รักษาต่อ
"ขอบคุณนะคะพี่เบล"เธอหันไปยิ้มขอบคุณผู้หญิงที่พาเธอเข้ามา
"พี่ไปก่อน"เธอพยักหน้าให้ก่อนจะเดินตามสีฝุ่นออกไป
- ผู้เขียน
