“!!!” แม้ไม่เห็นหน้าก็รู้เลยว่ากระเรียนหนุ่มกำลังมีสีหน้าเช่นไร เขาเกร็งตัวก่อนจะยอมโอนอ่อนแต่โดยดีเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่เข้ามาใกล้เรื่อย ๆ
นางตัวเล็กกว่าเขามากเวลานี้ใบหน้าสวยจึงฝังอยู่ในอกกว้างอย่างเลี่ยงไม่ได้ กลิ่นจันทน์หอมกระจายมาจากผิวกายชายหนุ่มทว่ามันระคนไปด้วยกลิ่นคาวเลือด คนงามรั้งร่างโปร่งเข้ามาใกล้อีกนิดจนทั้งสองแทบจะรวมร่างอยู่รอมร่อ เสียงหัวใจสองดวงกำลังเต้นประสานเป็นจังหวะเดียวกัน ดีที่วันนี้คนตัวโตสวมชุดสีดำทำให้กลืนไปกับความมืดด้านนอก หวังเพียงจะไม่มีใครสังเกตเห็นพวกเขา
“มีอะไรหรือไม่” คู่หูที่ยืนอิดออดอยู่ไกล ๆ ตะโกนถามโดยไม่มีความเกรงใจเจ้าของเรือนเล็กที่อยู่ใกล้ ๆ เลยแม้แต่น้อย
“ไม่มี แต่ประตูพังแล้วเจ้าไปเรียกคนมาซ่อมที” ซากกุญแจผุหลุดมากองอยู่บนพื้นทำให้ประตูด้านหลังเสี่ยงอันตรายโดยเฉพาะในยามวิกาลเช่นนี้
“หา? ใครมันจะตื่นมาทำให้เจ้า”
“แต่เราจะปล่อยไว้แบบนี้ไม่
