ตอนที่ 10 : แผลที่กำลังสมาน
‘ห๊ะ! พวก Manteria เนี่ยนะ ลักพาตัวนักเรียนในโรงเรียนอัณ!’ เสียงพี่เอ็นที่ดังออกมาจากโทรศัพท์มือถือทำเอาฉันขมวดคิ้ว
นี่เขาคิดว่าฉันอำเขาหรือไง เรื่องแบบนี้ใครเขาจะกล้าเอามาล้อเล่น ฉันดูเป็นคนแบบนั้นเรอะ?
พี่ใครเนี่ย... ถ้าไม่ใช่ว่าคนอื่นเรียกเขาว่า ‘คิง’ ละก็ ฉันว่าต่อให้อมพระมาพูด ฉันก็ยังไม่อยากจะเชื่อ
‘แล้วอัณเอาเรื่องนี้มาจากไหน’ เสียงขรึมๆ ของพี่อินที่ดังถัดมา ทำให้ฉันใจชื้นขึ้นอีกมากโข อย่างน้อยพี่เขาก็ยังเข้าใจอะไรง่ายกว่าพี่ชายคนโตของฉัน
“อัณก็ไม่ค่อยทราบที่มาที่ไปเท่าไหร่หรอกพี่อิน ตอนนี้อัณกำลังจะไปหาใครคนหนึ่งที่สามารถให้เบาะแสกับอัณได้ ถ้าคืบหน้าเมื่อไหร่ เดี๋ยวอัณจะโทรฯ บอกอีกที”
‘เดี๋ยวก่อน! มันเป็น...’
ติ๊ด!
ฉันกดวางสายเพราะไม่อยากให้พวกพี่ๆ รู้ว่าฉันกำลังจะไปหาพี่คิม ถ้าหากพวกเรารู้เข้า เรื่องราวมันคงจะวุ่นวายมากกว่าตอนนี้แน่
ฉัน
