ลวงร้ายลวงรัก

ตอนที่ 2 เปิดใจ

พลอยรัมภาพาใจที่บอบช้ำกลับมาที่บ้านแล้วขึ้นห้องไปโดยไม่คุยกับใคร ธีรวัฒน์และวรรณาได้แต่มองตามด้วยความเป็นห่วง แต่ว่าไม่ได้ถามไถ่ รอให้เธอพร้อมแล้ว เธอก็คงเล่าให้พวกเขาฟังอย่างที่เคยเอง

เธอนอนร้องไห้ด้วยความเสียใจ ทั้งเจ็บใจและโมโหที่โดนธนัชหลอก ดีที่แฟนของเขาเข้ามาขัดจังหวะ ไม่งั้นเธอคงได้ทำเรื่องที่น่าละอายลงไปแล้ว พลอยรัมภาไม่ได้รู้สึกเหมือนว่าตัวเองอกหัก

เพราะความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาเพิ่งเริ่มต้นและมันก็จบลงแบบแย่ๆ เธอไม่ได้ร้องไห้เพราะอาลัยอาวรณ์ธนัช แต่ว่าเธอเสียใจที่โดนหลอกมากกว่า

พลอยรัมภานั่งมองตัวเองในกระจก เช็ดน้ำตาแล้วปลอบใจตัวเองให้เข้มแข็ง เธอจะไม่มีทางหลบหน้าเขาเพราะเธอไม่ได้ทำผิด พรุ่งนี้เธอจะไปทำงานอย่างเข้มแข็ง และดำเนินชีวิตต่อโดยที่ไม่ใส่ใจผู้ชายไร้ค่าอย่างธนัช

พอคิดได้อย่างนั้น เธอก็ล้างหน้าล้างตาแล้วนั่งตั้งสติในห้องของเธอสักพัก ก่อนจะลงไปข้างล่างเพื่อเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้พ่อแม่ฟัง

ตั้งแต่เด็กจนโต พ่อแม่เลี้ยงเธอกับเพชรฤกษ์มาอย่างอิสระ ไม่เคยดุด่าว่ากล่าว จึงทำให้ทั้งสองเวลามีเรื่องอะไรไม่เคยปิดบังพ่อแม่ มักจะเล่าทุกอย่างให้พวกท่านรับรู้อยู่เสมอ เพื่อขอคำปรึกษา และบางทีก็จะได้ข้อคิดดีๆ หรือกำลังใจจากพวกท่านกลับมาด้วย

“พ่อขา แม่ขา” พลอยรัมภาเรียกทั้งสองคนแล้วเข้าไปนั่งข้างๆ

วรรณาที่กำลังนั่งปอกผลไม้อยู่ก็ยิ้มให้ลูกสาวแล้วรอฟังว่าเธอกำลังจะพูดอะไร

“คือพลอยตกลงคบกับพี่ในที่ทำงาน แล้วทีนี้วันนี้พลอยก็ไปที่ห้องของเขา แล้วก็มีผู้หญิงเข้ามาแสดงตัวว่าเป็นแฟนเขา พลอยก็เลยถอยออกมา แต่จบไม่สวยเท่าไรนะคะ เพราะพลอยตบหน้าเขาไปตั้งสองที เพราะเขาตั้งใจหลอกพลอยว่าไม่มีแฟน” พลอยรัมภาเล่าให้พ่อแม่ฟังคร่าวๆ

“เขาสมควรได้รับการลงโทษจากหนูแล้ว ดีแล้วล่ะที่หนูถอยออกมาตอนนี้ แล้วก็ไม่ให้ค่ากับผู้ชายแบบนั้น” วรรณาบอก

“เป็นพ่อนะจะทำมากกว่าตบ บังอาจมาหลอกลูกสาวคนสวยของพ่อได้ยังไง” ธีรวัฒน์บอกแล้วทำท่าฮึดฮัด ถึงจะเลี้ยงลูกแบบให้อิสระ แต่ผู้เป็นพ่อก็หวงลูกสาวอยู่ไม่น้อย

พลอยรัมภายิ้มที่ทั้งสองคนไม่ได้ว่าอะไรเธอ รู้สึกอบอุ่นหัวใจและดีใจที่ได้เกิดมาในครอบครัวนี้

***************************

เช้าวันต่อมา พลอยรัมภามาทำงานตามปกติ แต่ว่าธนัชไม่ได้มาทำงานเพราะว่าลาป่วย แต่เธอก็ไม่ได้สนใจนัก เพราะพอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

เธอรับทริปท่องเที่ยวทะเลสามวันสองคืน โดยครั้งนี้เธอทำหน้าที่นำเที่ยวแทนธนัชที่ลาป่วย

พลอยรัมภาขึ้นรถบัสนำเที่ยวแล้วพาลูกทัวร์เดินทางมุ่งหน้าสู่จังหวัดติดชายทะเล แล้วนั่งชมวิวไปเรื่อยๆ เพราะยังไม่ถึงจุดหมาย

“ไกด์ครับ พอมียาแก้เมารถหรือผ้าเย็นหรือเปล่าครับ พอดีผมเวียนหัวมาก” ลูกทัวร์คนหนึ่งเดินเกาะที่นั่งมาบอกเธอ

พลอยรัมภาลุกขึ้นแล้วพยุงเข้ากลับไปนั่งที่

“เดี๋ยวฉันหาให้นะคะ คุณนั่งพักตรงนี้ก่อน” พลอยรัมภาบอกแล้วก็ไปหยิบยาแก้เมารถ น้ำดื่มและผ้าเย็นในกระติกน้ำแข็งมาให้เขาเช็ดหน้า

เขารับของจากเธอแล้วยิ้มประทับใจที่เธอดูแลเขาเป็นอย่างดี

“ลูกทัวร์ท่านใดต้องการยาแก้เมารถ ยกมือแจ้งได้นะคะ ทางเรามียาแก้เมาเพียงพอสำหรับทุกท่าน” พลอยรัมภาประกาศใส่ไมโครโฟน แล้วกลับไปนั่งที่ของตัวเองเมื่อไม่มีใครยกมือ

เมื่อถึงจุดหมาย เธอก็พานักท่องเที่ยวเดินชมอุทยานริมทะเล ก่อนจะแจ้งกำหนดการและพาทุกคนเข้าพักยังที่พักที่จัดเอาไว้ให้

“ผมขอบคุณมากนะครับ สำหรับยาและผ้าเย็น” เสียงของลูกทัวร์คนเดิมเอ่ยขึ้นจากด้านหลัง

“ด้วยความยินดีค่ะ มันเป็นหน้าที่ของฉันอยู่แล้ว” พลอยรัมภาหันไปยิ้มให้เขา

“ผมชื่อบดินทร์ครับ” เขาแนะนำตัว

“ฉันชื่อพลอยรัมภาค่ะ เรียกว่าพลอยก็ได้” พลอยรัมภาบอกแล้วขอตัวเดินแยกไปอีกทาง บดินทร์มองตามด้วยหัวใจที่พองโต เขาคิดว่าเขาตกหลุมรักไกด์สาวเข้าให้แล้ว

***************************

ตอนเย็นคณะนักท่องเที่ยวก็แยกย้ายกันไปทานอาหารตามอัธยาศัย ยกเว้นบดินทร์ที่เขาตัดสินใจจีบพลอยรัมภาอย่างเปิดเผย และชวนเธอไปทานอาหารเย็นกับเขา

พลอยรัมภาที่เพิ่งโดนธนัชหลอกมาเธอยังไม่เชื่อใจใครง่ายๆ จึงปฏิเสธเขาอย่างสุภาพ แต่บดินทร์ก็ยังไม่ยอมแพ้ เขากลับคิดว่าพลอยรัมภาเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจมากสำหรับเขา

วันที่สองหลังจากรับประทานอาหารเช้าที่โรงแรมแล้ว ก็มีกิจกรรมดำน้ำตื้นดูปะการัง ช่วงบ่ายก็พานักท่องเที่ยวนั่งเรือข้ามไปยังเกาะ แล้วให้นักท่องเที่ยวแยกย้ายไปตามอัธยาศัยโดยนัดเวลาขึ้นเรือกลับในอีกสองชั่วโมง

บางส่วนก็เดินไปดูร้านค้าของที่ระลึกบ้าง เช่าจักรยานปั่นชมวิวรอบเกาะบ้าง และเล่นน้ำที่ชายหาดบ้าง

พลอยรัมภานั่งอยู่เก้าอี้เปลริมชายหาด มองออกไปสุดขอบฟ้าแล้วสูดอากาศเข้าลึกๆ อย่างผ่อนคลาย สักพักก็มีลูกมะพร้าวยื่นมาตรงหน้าเธอ พลอยรัมภาเงยหน้าไปมองก็พบว่าเป็นบดินทร์

เธอรับลูกมะพร้าวไว้ตามมารยาทแล้วเอ่ยขอบคุณเขา บดินทร์นั่งลงเก้าอี้เปลข้างๆ แล้วชวนเธอคุย

“ผมมาที่นี่เพราะว่าผมอยากให้รางวัลตัวเองหลังจากที่ทำงานเหนื่อยมานาน เชื่อไหมครับว่านี่เป็นทริปแรกในรอบสองปีของผม” บดินทร์บอกเธอ

“แล้วทำไมมาคนเดียวล่ะคะ” พลอยรัมภาถามเขา

“พ่อกับแม่ผมท่านไม่อยากมาด้วยครับ เพราะว่าทานชอบภูเขามากกว่าทะเล และถ้าจะถามถึงเรื่องแฟน ผมยังโสดครับ” บดินทร์บอกเธอ พลอยรัมภาหัวเราะเบาๆ ที่เขาพูดอย่างนั้น

“ฉันยังไม่ได้ถามเลยค่ะ”

“ผมอยากตอบ ไม่อยากให้คุณเข้าใจผิด เพราะว่าผมกำลังตามจีบคุณอยู่” บดินทร์บอกตรงๆ ทำเอาพลอยรัมภาเขินไม่น้อย แต่ประสบการณ์สอนให้เธอเข้มแข็ง พลอยรัมภาจึงไม่ได้คิดอะไรกับคำพูดของเขา

“ฉันขอบคุณนะคะ แต่ว่าพูดตรงๆ นะคะ ว่าตอนนี้ฉันไม่ได้ศรัทธากับความรักสักเท่าไหร่”

“ถ้าผมจะพยายาม ทำให้คุณเริ่มกลับมาศรัทธาในความรัก มันพอจะเป็นไปได้ไหมครับ” บดินทร์ถามอย่างจริงจัง พลอยรัมภาได้แต่ยิ้ม ไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธเขา

***************************

หลังจากกลับมาจากทะเล พลอยรัมภาก็กลับมาที่บ้านแล้วทิ้งตัวนอนด้วยความเมื่อยล้า พรุ่งนี้เธอก็ยังต้องเข้าบริษัทอีก และรับงานทัวร์เล็กๆ ตามสถานที่ท่องเที่ยวแบบวันต่อวันเท่านั้น

บดินทร์ที่ได้เบอร์โทรของเธอจากบริษัท ก็โทรหาเธอทันทีที่ทั้งคู่แยกจากกัน

“คุณพลอย หยุดวันไหนครับ ผมอยากนัดเจอคุณ” บดินทร์ถามเธอ

“วันอาทิตย์ค่ะ” เธอบอกเขาอย่างเหนื่อยๆ

“อีกตั้งสี่วัน” บดินทร์บ่นออกมา

“ถึงหยุดแต่ว่าฉันก็ออกไปกับคุณไม่ได้หรอกค่ะ เพราะว่าฉันเหนื่อยมากเลย อยากนอนพักที่บ้าน” พลอยรัมภาบอกเขาตามความจริง

“คุณพลอยจะไม่เปิดโอกาสให้ผมจีบคุณจริงเหรอครับ” เขาถามเสียงอ่อย

“ฉันยังไม่พร้อมที่จะมีความรักในตอนนี้จริงๆ ค่ะ” เธอบอกเขา

“แต่ผมจะสู้ไม่ถอย จนกว่าผมจะได้หัวใจคุณ” บดินทร์บอกแล้ววางสายไป

พลอยรัมภายิ้ม จริงๆ บดินทร์ก็ดูไม่เลวสำหรับเธอ เขามีหน้าที่การงานที่มั่นคง เสื้อผ้าการแต่งกายก็ดูดี แล้วยังจีบเธอแบบเปิดเผยแบบนี้อีกด้วย

“หรือว่าเราควรเปิดใจให้เขาดีนะ” พลอยรัมภาพูดออกมาแล้วหลับตานอนบนเตียงจนหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย

วันต่อมาเธอไปทำงานตามปกติ บดินทร์แวะมาหาเธอตั้งแต่เช้าและเอาดอกไม้และขนมมาฝากแม่บ้านที่บริษัทเอาไว้ให้เธอ พลอยรัมภายิ้มแล้วรับของพวกนั้นไว้ อ่านการ์ดที่แนบมากับดอกไม้แล้วหน้าแดงด้วยความเขินกับข้อความจีบสาวเสี่ยวๆ ที่เขาเขียนมา

ธนัชเดินเข้ามาเจอพลอยรัมภายืนยิ้มกับดอกไม้สีหวานกับการ์ดในมือก็รู้สึกเสียดายเธอหน่อยๆ พลอยรัมภาหันไปมองเห็นเขา เธอก็เมินหน้าแล้วเดินหนีเขาไป ธนัชรู้สึกละอายใจไม่น้อยที่ไปหลอกเธอ จนทำให้เรื่องทุกอย่างออกมาเป็นแบบนี้ และต้องมาผิดใจกันกับพลอยรัมภาอีกทั้งที่ต้องร่วมงานกันอยู่

ทุกๆ เช้าบดินทร์จะแวะมาหาพลอยรัมภา เขากะเวลาที่จะมาเจอเธอแล้วรอเอาดอกไม้ให้เธอด้วยตัวเองพร้อมกับขนมในทุกๆ เช้า จนพลอยรัมภาเริ่มใจอ่อนและรู้สึกดีกับเขา

“พรุ่งนี้วันอาทิตย์ คุณพลอยพอจะว่าหรือเปล่าครับ” บดินทร์ถามเธอ ทั้งๆ ที่รู้คำตอบอยู่แล้วว่าเธอจะปฏิเสธ

“อืม ว่างค่ะ” พลอยรัมภาตัดสินใจตกลงไปกับเขา บดินทร์ยิ้มด้วยความตื่นเต้น

“ฉันอยากเลี้ยงตอบแทนที่คุณซื้อขนมมาฝากฉันทุกเช้าค่ะ” พลอยรัมภาหาข้ออ้างเพื่อแก้เขิน เพราะว่าเคยปฏิเสธเขา

“ผมดีใจเก้อเลย คิดว่าคุณเปิดใจให้ผมบ้างแล้วเสียอีก แต่ไม่เป็นไร แค่คุณยอมออกไปกับผมแค่นี้ผมก็ดีใจแล้ว” บดินทร์บอกแล้วขอตัวกลับออกไปทำงานของเขา

พลอยรัมภามองตามหลังเขาแล้วยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ภายในเวลาเพียงไม่กี่วันเขาก็ทำให้เธอปลดล็อกความรู้สึกตัวเองที่เคยปิดกั้นไว้ได้ขนาดนี้แล้ว ด้วยการจีบอย่างเปิดเผยและความจริงใจของเขา

เธอนั่งดูตารางงานของตัวเอง มองดูใบอนุญาตประกอบอาชีพมัคคุเทศก์ของเธอ แล้วอมยิ้มอย่างสุขใจ อีกหนึ่งเดือนเธอก็จะได้เป็นพนักงานประจำแล้ว แถมตอนนี้ยังมีบดินทร์เข้ามาในชีวิตเธออีก เรียกได้ว่าทั้งโชคดีในเรื่องงานและเรื่องความรักไปในเวลาเดียวกัน และโชคดีที่เธอถอนตัวจากธนัชได้ทัน เธอเลยได้เจอกับคนที่จริงใจอย่างบดินทร์

พลอยรัมภากลับบ้านไปด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข เพชรฤกษ์ที่กลับมาทานอาหารเย็นกับครอบครัวถึงกับแซวน้องสาวที่เธอยิ้มมีความสุขผิดปกติ

“ตั้งแต่ครั้งที่แล้วแล้วนะ ที่ยิ้มแบบนี้ มีแฟนแล้วล่ะสิ” เพชรฤกษ์แซวน้องสาว

“ครั้งที่แล้วอย่าไปพูดถึงเลยค่ะ” พลอยรัมภาบอกพี่ชาย

“นี่ผ่านไปแค่สัปดาห์เดียว เปลี่ยนแฟนใหม่แล้วเหรอ” เพชรฤกษ์แกล้งทำตาโตใส่เธอ

“บ้าแล้วพี่เพชร ไม่ใช่แฟนสักหน่อย ยังต้องดูกันไปอีกนานค่ะ” เธอบอกแล้ว ยิ้มให้พี่ชายและพ่อแม่ที่นั่งฟังอยู่

“ครั้งนี้ดูให้นานๆ นะลูก ไม่ต้องรีบร้อน” ธีรวัฒน์บอกลูกสาวด้วยความเป็นห่วง

“ค่ะพ่อ” พลอยรัมภารับปาก แล้วลงมือทานอาหารเย็นร่วมกับครอบครัวด้วยความอบอุ่น

***************************