แมนเมืองกลับเข้ามาในตอนดึก พลอยรัมภานอนหลับไปแล้ว เขาเลยไม่ได้ปลุกเธอ เขาเข้าไปอาบน้ำแล้วมานอนข้างๆ เธอ นอนหันหน้าไปทางเธอที่นอนหันหลังให้เขา
เขาขยับเข้าไปกอดแล้วจูบเธอที่ซอกคอ พลอยรัมภารู้สึกตัว แต่เธอไม่ได้ผลักไสเขาออก เพราะรู้ว่ายังไงเสียถ้าเขาต้องการ เธอก็ขัดขืนเขาไม่ได้อยู่ดี
“ผมขอบคุณนะพลอย ที่ยอมช่วยผม” เขากระซิบบอกเธออย่างแผ่วเบา ฟังเสียงหายใจของเธอเขาก็รู้ว่าเธอตื่นแล้ว
พลอยรัมภาไม่พูดอะไร เธอไม่อยากพูดอะไรกับเขาทั้งสิ้น
“ผมรักคุณนะพลอย รักจริงๆ พรุ่งนี้ทุกอย่างก็จะจบแล้ว ผมสัญญา รอผมนะพลอย รอฟังผมอธิบายทุกอย่าง ที่ผ่านมาผมอาจปิดบังอะไรคุณหลายๆ อย่าง แต่สิ่งเดียวที่ผมไม่เคยปิดบัง คือความรู้สึกของผมที่มีต่อคุณ” แมนเมืองบอกแล้วจูบเธอที่ซอกคออีกครั้ง ก่อนจะพลิกตัวเธอให้นอนหงาย แล้วขึ้นไปทาบทับเอาไว้
เขาจูบริมฝีปากเธอ พลอยรัมภานอนนิ่งไม่ขัดขืน เธอปล่อยให้เขาทำโดยที่นอนนิ่งเหมือนท
