เช้าวันถัดมา
น้ำค้างที่เมื่อคืนรับศึกหนักเกินไปพอตื่นขึ้นมาก็รู้สึกเหมือนหัวหนักอึ้ง คอแห้งผากเปล่งเสียงไม่ออก น้ำตาใสเอ่อคลอเบ้าด้วยความน้อยใจ เพราะคนที่ทำให้เธอมีสภาพเป็นแบบนี้ดันชิ่งหนีกลับห้องตัวเองไปแล้ว
พอได้สมใจ กินอิ่มหนำจนรสชาติเดิมๆ พี่ศรัณย์ก็คงจะทิ้งเธอแล้วไปหาผู้หญิงคนใหม่ คนที่ปรนนิบัติเอาใจเขาได้ดีกว่าเธอ
ก๊อกๆๆ
เสียงเคาะประตูฉุดให้เจ้าของห้องหลุดจากภวังค์ความคิดตัวเอง ก่อนจะอนุญาตให้คนด้านนอกเข้ามาในห้องได้ ทันทีที่ประตูถูกเปิดเข้ามาก็ปรากฏว่าเป็นพี่ชายที่เข้ามาดูอาการเธอ ใบหน้าของน้ำค้างซีดเซียวอย่างคนเป็นไข้ แต่ยังคงยิ้มออกเมื่อเห็นพี่ชายทำหน้าร้อนใจเพราะเป็นห่วงเธอ
“พี่เห็นน้ำค้างไม่ยอมลงไปกินข้าวเลยขึ้นมาตาม ไม่สบายเหรอ”
“นิดหน่อยค่ะ พี่น่านอย่าทำหน้ากังวลใจขนาดนี้สิ น้ำรู้สึกผิดนะคะที่ทำให้พี่น่านเป็นห่วง
“ไม่ต้องคิดมากหรอก แล้วพี่ก็เป็นพี่ชายน้ำ ถ้าจะเป็นห่วงเป
