ตอนที่ 14 ข้าไม่ค่อยชอบฝากความหวังไว้ที่ใคร

1441 คำ

วันลี่ตง คือวันหนึ่งที่สำคัญสำหรับชาวฉาเฟิงเพราะเป็นวันเริ่มต้นเข้าสู่ฤดูหนาว อีกไม่นานรอบด้านที่เคยเขียวขจีจะถูกทับถมด้วยหิมะจนเป็นสีขาวไปทั่วบริเวณ ความหนาวที่ยาวนานทำให้ชาวบ้านไม่สามารถเพาะปลูกได้จึงเป็นช่วงเวลาของการตระเตรียมเมล็ดพันธุ์ฤดูกาลใหม่และทำให้ครอบครัวได้อยู่พร้อมหน้ากันยาวนานกว่าช่วงไหน ภายในช่วงนี้ทุกสัปดาห์จะมีการปันฟืนไฟจากจวนเจ้าเมืองเพื่อส่งต่อความอบอุ่นแก่กันทำให้ชาวบ้านไม่จำเป็นต้องต่อสู้เพื่อเอาตัวรอด พืชพันธุ์แต่ละบ้านก็เตรียมกักตุนตั้งแต่เริ่มเข้าฤดูใบไม้ร่วงเลยไม่ขาดแคลน วันลี่ตงจึงกลายเป็นสัญลักษณ์ของการเริ่มหยุดงานทำให้ความสุขกระจายตัวอยู่ทั่วเมืองแห่งนี้ ท่ามกลางผู้คนมากมายที่แต่งตัวคล้ายกันมีหนึ่งบุรุษหนึ่งสตรีโดดเด่นขึ้นมา พวกเขาหาได้สวมใส่อาภรณ์หรูหราหรือประดับแก้วแหวนเงินทองมีราคา แต่น่าแปลกที่ดึงเอาความสนใจทั้งหมดของผู้คนให้หันไปมอง “อย่าซน” ร่างสมส่วนท

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม