พิมรักไม่รู้หรอกว่าซมซานกลับมาที่ร้านดอกไม้ได้อย่างไร รู้เพียงแต่ว่าตอนนี้หล่อนกำลังซบหน้าร้องไห้อยู่กับโต๊ะกระจกที่มีดอกไม้วางเกลื่อนอยู่ตรงหน้า
ดวงหน้างามที่ตอนนี้มีคราบน้ำตาเปื้อนสองแก้มเงยขึ้น จ้องมองออกไปนอกร้าน ดวงอาทิตย์อัสดงกำลังจะลาลับขอบฟ้าในอีกไม่กี่นาทีต่อจากนี้ ความมืดมิดกำลังจะเคลื่อนเข้ามาแทนที่ความสว่าง ก็เหมือนกับหัวใจของหล่อนนั่นแหละ ที่มันมืดบอด มองไม่เห็นทางนับตั้งแต่ตกเป็นสมบัติของมาริออส
มือเล็กยกขึ้นลูบใบหน้าแผ่วเบา หัวใจยังคงสับสนและเต็มไปด้วยความทรมาน พร้อมกับร้องถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าทำไมหล่อนถึงได้ยอมรับเงื่อนไขของมาริออสง่ายดายนัก ทำไมถึงยอมจดทะเบียนสมรส ยอมเป็นผู้หญิงของเขาแบบลับๆ ทั้งๆ ที่ทางเลือกของหล่อนยังมีอีกหลายทาง และไม่ได้จนตรอกอย่างที่พยายามจะให้เป็น
เพเรอคลิสสามารถช่วยเหลือหล่อนได้ แต่หล่อนกลับไม่โทร. ไปขอความช่วยเหลือจากชายหนุ่ม โดยให้เหตุผลกั
