ENGINEER 12 | ในรถ... |
1509 คำ
ENGINEER 12
| ในรถ... |
"น้องแคร์ไปเตรียมตัวดีกว่าค่ะ" รุ่นพี่สาวพาฉันไปรวมกลุ่มกับคนอื่นๆที่มาคัดเลือกตรงที่นั่งอัศจรรย์ในโรงยิม ส่วนโดนัทเพื่อนฉันก็เดินอยู่ข้างๆเพื่อมาให้กำลังใจ
"พี่ยังไม่ได้แนะนำตัวอย่างเป็นทางการเลย พี่ชื่อจินนะคะ คณะแพทย์ปีสี่" ฉันพยักหน้ายิ้มรับ
ในขณะที่ฉันนั่งรออยู่กับโดนัท เสียงของพวกกลุ่มพี่ๆวิศวะก็ตะโกนดังขึ้น "น้องแคร์สู้ๆ" ดังสนั่นลั่งโรงยิม ฉันอายนะ แล้วสายตาของคนอื่นๆที่มาคัดเลือกมองฉันแปลกๆยังไงไม่รู้
"แม่สาวน้อยฮอตนะยะ มีหนุ่มวิศวะมาให้กำลังใจตั้งห้าคน" โดนัทเอ่ยแซวพร้อมกับชูมือขึ้นมาห้านิ้วตรงหน้า ฉันเลยปัดมือเธอลง
ฉันหันไปมองกลุ่มพี่ๆที่นั่งอยู่ฝั่งเดียวกัน พวกเขานั่งอยู่ไม่ไกลมากนัก แต่พี่คาร์เตอร์เนี่ยสินั่งก้มหน้าเล่นโทรศัพท์อยู่คนเดียวในขณะที่เพื่อนๆในกลุ่มดูจะให้ความสนใจกับการคัดเลือกดาวมหาลัยของคณะฉัน
"น้องๆที่มาคัดเลือกในวันนี้เดี๋ยวเรามาจับฉลากกันก่อนนะคะ ว่าใครจะได้แสดงเป็นคนที่เท่าไหร่" พี่จินเป็นคนพูดพร้อมกับหยิบกล่องใสขึ้นมา ในกล่องมีลูกบอลออยู่เจ็ดลูก คงจะเขียนตัวเลขไว้แล้ว พี่จินยื่นกล่องใสให้นักศึกษาที่มาคัดเลือกได้จับทีละคน ส่วนฉันได้จับเป็นคนสุดท้าย
"ใครได้เบอร์อะไรยกมือแจ้งเลยนะคะ" รุ่นพี่สาวอีกคนพูดขึ้น
"แคร์ได้เบอร์อะไรอ่ะ" โดนัทถาม
"เบอร์เจ็ด" ฉันหันไปบอก แล้วโดนัทก็หยิบลูกบอลของฉันไป
"พี่ๆคะ แคร์แสดงคนสุดท้ายน๊าาาา~" เธอตะโกนบอกกลุ่มพวกพี่ๆวิศวะที่นั่งอยู่ "โดนัท จะไปตะโกนบอกทำไม" ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ ก็ในเมื่อพี่เขาจะรอดูอยู่แล้วหนิ หรือจะไม่ดูฉันก็ไม่ได้อะไรหรอกนะ
"คร้าบบบบ~" เสียงของพี่เดลขานรับ ฉันหันไปก็เห็นพี่เดลโบกไม้โบกมือยิ้มให้อย่างเป็นมิตร แต่ฉันไม่อยากเป็นมิตรกับพี่เขา เลยรีบหันหน้ากลับมาดูคนที่จะแสดงเป็นคนแรก
เหงื่อฉันไหลเต็มมือทั้งสองข้าง ตอนนี้การแสดงของคนที่หกจบลง ทุกคนแสดงความสามารถกันดีมากๆเลย แล้วฉันแค่เล่นกีตาร์ร้องเพลงเอง จะไปสู้อะไรเขาได้ แต่มาคัดเลือกครั้งนี้ฉันไม่ได้หวังว่าจะได้หรอก ถือว่ามาเอาประสบการณ์อย่างที่โดนัทบอกก็แล้วกัน
"ไฟท์ติ้ง" เพื่อนสาวกำมือชูขึ้นสองข้างให้กำลังใจ ส่วนฉันถือกีตาร์เดินไปยังจุดมาร์คที่มีเก้าอี้สูงวางอยู่หนึ่งตัวและมีไมค์เสียบอยู่กับขาตั้ง
"ถ้าพร้อมแล้วเริ่มได้เลยนะคะ" พี่จินเอ่ย
"สวัสดีค่ะ ณัฐริกา ทวีพัฒนา ชื่อเล่นแคร์ อยู่คณะแพทย์ศาตร์ชั้นปีที่หนึ่ง วันนี้แคร์จะมาร้องเพลง At My Worst ของศิลปิน Pink Sweet"
เมื่อฉันแนะนำตัวเสร็จเสียงปรบมือดังขึ้นรัวๆพร้อมกับเสียงให้กำลังใจจากกลุ่มพวกพี่ๆวิศวะเช่นเดิม
"น้องแคร์สู้ๆ" พี่เดลอีกแล้ว ฉันจะไม่สู้ก็เพราะเสียงของพี่เขาเนี่ยแหล่ะ
ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ เริ่มเลยแล้วกัน...
Intro (กีตาร์)
~ I need somebody who can love me at my worst
No, I'm not perfect, but I hope you see my worth
'Cause it's only you, nobody new, I put you first
And for you, girl, I swear I'll do the worst
If you stay forever, let me hold your hand
I can fill those places in your heart no else can
Let me show you love, oh, I don't pretend, yeah
I'll be right here, baby, you know I'll sink or swim
Oh, oh, oh, don't
Don't you worry
I'll be there, whenever you want me ~
พอฉันแสดงจบเสียงปรบมือดังขึ้นรัวจากพี่ๆกลุ่มเดิม และฉันก็เดินกลับมานั่งยังที่อัศจรรย์ด้านข้าง
"หมั่นไส้เนอะ..." เสียงกระแนะกระแหนของนักศึกษาสาวคนหนึ่งดังขึ้น เมื่อฉันเดินผ่านเธอ
ฉันหันหน้าไปมองเธอกับเพื่อนอีกคนก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
"พวกขี้อิจฉาแหล่ะ" โดนัทพูดดังแล้วหันไปมองเธอที่พูดจากระแนะกระแหนฉันเมื่อกี้ นี่ได้ยินด้วยหรอ
"แคร์เมื่อกี่น้องดีมากเลยนะ เสียงหว๊านนน หวาน เลือกเพลงไม่ผิดจริงๆ ฟีลลิ่งในการร้องใช้ได้ ดีนะที่แคร์มีครูดีอย่างเรา" อวยเข้าตัวเองซะแล้วเพื่อนฉัน
"น้องแคร์ร้องเพลง เล่นกีตาร์เก่งเหมือนกันนะเนี่ย" พี่นัทชม
"ก็..แค่พอได้ค่ะ"
"อย่าถ่อมตัวนักเลย" โดนัทบอก
"ไม่ได้เรียกว่าพอได้แล้วนะครับ เรียกว่าเก่ง ไม่น่าเชื่อว่าสาวน้อยหน้าหวานจะเล่นกีตาร์ร้องเพลงเก่งมากขนาดนี้" พี่เดลชม "ขอบคุณค่ะ"
"ไอเตอร์มันก็ร้องเพลงเล่นกีตาร์เก่งเหมือนน้องแคร์เลย" พี่เลโอบอก
"ไอเลโอ มึงกำลังจับคู่น้องแคร์ให้ไอเตอร์ไง" พี่เดลหันไปต่อว่าพี่เลโอ
"ไอเตอร์มึงว่าน้องเขาร้องเล่นเป็นไง" พี่เลโอหันไปถามไม่สนใจสิ่งที่พี่เดลพูด
"ก็...ดี" พี่คาร์เตอร์ตอบเสียงเรียบ ก็...ดีแค่นี้หรอ
"แหมไอเตอร์ กูเห็นนะ ตอนน้องแสดงมึงเองก็มองไม่วางตาเลย ทำเป็นเก็ก ก็...ดี" ประโยคหลังพี่เลโอทำเสียงล้อเลียน
พี่คาร์เตอร์มองพี่เลโอด้วยสายตานิ่งก่อนจะเดินแยกออกไป
"อ่าว ไอเหี้ยเตอร์จะไปไหน" พี่ล็อคเรียก ส่วนพี่คาร์เตอร์ก็ไม่หันมาตอบแต่กลับเดินออกไปโดยมีผู้หญิงคนหนึ่งยืนคอยอยู่ด้านนอกแล้วเขาก็เดินหายออกไปพร้อมกับผู้หญิงคนนั้น แต่ไม่ใช่แฟนพี่เขาหนิ แปลกจัง
"ขอบคุณพวกพี่ๆนะคะ" ฉันยกมือขอบคุณ อย่างน้อยพวกเขาก็มานั่งดูฉัน ถึงจะไม่ได้ตั้งใจมาตั้งแต่แรก
"ยินดีครับ" พี่ๆกลุ่มนี้ก็น่ารักดีนะ ยกเว้น...เสือยิ้มยาก
"น้องๆคะ เราได้คนที่ผ่านคัดเลือกเป็นตัวแทนแล้ว น้องๆมารวมกันตรงนี้หน่อยค่ะ" รุ่นพี่คนหนึ่งเรียกรวมตัว
"ไปก่อนนะคะ"
กรี๊ดดดด~
"ในที่สุด" โดนัทลุกขึ้นกรี๊ดสุดเสียง ทำเอาฉันเอามือสองข้างอุดหู
พอพี่ๆประกาศผล ทำเอาฉันอึ้งเหมือนกันนะ เป็นฉันที่ได้เป็นตัวแทนของคณะลงประกวดดาวมหาลัย
"ขอโทษนะคะ ทำไมเธอถึงได้ ก็แค่ร้องเพลง เล่นกีตาร์ มันดีตรงไหน จืดชืด" เธอคนนี้นี่ยังไง ตั้งแต่ฉันร้องเสร็จแล้ว มาตอนนี้ก็ยังพูดจาไม่ดีอีก
"พวกพี่ตัดสินกันแล้ว น้องควรเคารพการตัดสินของพวกพี่ๆด้วยค่ะ"
"หึ หรือว่าเพราะเธอเป็นนามสกุลดังคะ" พี่ๆทุกคนหันมองหน้ากัน รวมถึงฉันมองหน้ากับโดนัท นามสกุลฉันเนี่ยนะดัง
"พี่ไม่รู้หรอคะ เธอเป็นลูกสาวคนเล็กของตระกูลเจ้าของโรงพยาบาลชื่อดัง"
"ถ้าใช่แล้วทำไม เธอมีสิทธิ์อะไรมาว่าเพื่อนฉัน" โดนัทลุกขึ้นยืนต่อว่าเธอ "โดนัทพอแล้ว"
"คงยัดเงินสินะ"
"น้องคะ ไม่มีการยัดเงินอะไรทั้งนั้น นี่พี่ดีใจมากเลยที่ไม่เลือกน้องเป็นตัวแทน ถ้ามีความคิดติดลบแบบนี้" พี่จินบอก เธอคนนั้นยืนกระฟัดกระเฟียดเดินออกไปพร้อมกับเพื่อนของเธอ
"ไม่ต้องไปสนใจค่ะ พี่ยินดีด้วยนะ คุณสมบัติรูปร่างหน้าตาน้องบวกกับเสียงใสๆหวานๆ เหมาะที่สุดที่จะเป็นตัวแทนของคณะเรา" พี่จินเอ่ยชม
"ขอบคุณนะคะ"
"พวกพี่ๆตาถึงเป็นที่สุด" โดนัทยกยอฉันอีกแล้ว เธอคนนี้ก็
"งั้นแคร์ขอตัวกลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ"
"จ่ะ ไว้เดี๋ยวยังไงพี่ทักแชทไปคุยรายละเอียดอีกทีก็แล้วกันนะคะ" ฉันยกมือไหว้พวกพี่ๆก่อนจะเดินออกจากโรงยิม
#ลานจอดรถด้านหลัง
"แคร์ นั่น..พี่คาร์เตอร์ป่ะในรถกับ...ใครอะ" โดนัทเพยิดหน้าไปที่ด้านหลัง ฉันยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามที่นั่งคนขับ แล้วมองตามโดนัท พอฉันเห็นถึงกับยกมือขึ้นปิดปาก พี่คาร์เตอร์กำลังทำอะไรกับผู้หญิงคนนั้น น่าเกลียดที่สุดเลย
ฉันทนมองต่อไปไม่ได้แล้วรีบบอก "โดนัทรีบขึ้นรถเถอะ"
"เดี๋ยวสิ ขอดูอีกนิด หูววววไม่ธรรมดาจริงๆพี่เตอร์นัวกับผู้หญิงในรถแบบนี้ไม่กลัวคนอื่นมาเห็นหรอ"
"โดนัทขึ้นรถได้แล้ว" ยังจะไปยืนดูพี่เขาอยู่ได้
°°°°°°°°°°
- ผู้เขียน
