ENGINEER 29
| ชอบน้องหรือเปล่า |
ฉันได้แต่นอนมองแผ่นหลังของเขาที่เดินออกไปสูบบุหรี่นอกระเบียงอย่างไร้เรี่ยวแรง
ฉันหลับตาลงพร้อมกับน้ำตาใสที่ไหลออกจากหางตาด้วยความเสียใจจากการกระทำของเขา
ทำไมต้องย่ำยี่จิตใจกันขนาดนี้
ทำไมต้องรังแกฉัน ใจร้ายกับฉันได้ถึงเพียงนี้
ทำไม ทำไม ทำไม!!!
เพียงไม่นานฉันค่อยๆหยัดตัวขึ้นนั่งแล้วก้าวขาลงจากเตียง
"เจ็บ~" แค่ปลายเท้าแตะลงพื้นฉันก็เจ็บแสบที่ตรงจุดนั้น
"จะไปไหน" เสียงทุ้มต่ำของคนด้านหลังเอ่ยถาม
"ฮึก~เรื่องของแคร์" ฉันตอบแต่ยังคงหันหลังให้กับเขาแล้วยกมือขึ้นปาดน้ำตา
"เถียงเก่งขึ้นหนิ"
"ไม่ได้เถียงค่ะ แค่ตอบตามความรู้สึก"
"งั้นหรอ...อีกสักรอบไหมหล่ะ" รู้สึกได้ถึงเตียงยวบลง ร่างหนาลงนั่งที่เตียงคนละฝั่งกับฉันที่นั่งหันหลังให้กับเขา
มือเล็กของฉันหยิบเสื้อนักศึกษาที่กองอยู่ที่พื้นขึ้นมาแล้วสวมใส่กลับเข้าไป โดยไม่สนใจว่าคนข้างหลังจะมองด้วย
