ENGINEER 63
| บอกเลิกมันซะ |
ผ่านไปอีกชั่วโมงฉันก็เริ่มนั่งตัวโอนเอนไปมาเพราะเริ่มง่วง พี่เตอร์จับหัวฉันให้ซบลงไปที่ไหล่กว้างของเขา แล้วก้มหน้าลงถามฉัน "กลับเลยไหม"
"กลับเลยก็ได้ค่ะ"
"กูกับแคร์ขอกลับก่อน" ได้ยินเสียงเขาบอกลาเพื่อน ฉันเองไม่ลืมที่จะถามเพื่อนสาวของฉัน
"โดนัท เราจะกลับแล้วนะ"
"อ้อ กลับดีๆ เราขออยู่ต่ออีกหน่อย" สายตาฉันเริ่มพร่า เพราะความง่วง ได้ยินเพียงแค่ว่าเธอจะอยู่ต่อฉันก็ไม่ขัดอะไร
"อืม ถึงบ้านไลน์บอกเราด้วยนะ" ฉันบอกเธอ "พี่ๆแคร์ไปก่อนนะคะ" เมื่อบอกลาทุกคนพี่เตอร์ก็ประคองฉันไม่ห่างในระหว่างที่เดินออกจากผับ
#สองวันต่อมา
@มหาลัยA
วันนี้มีเด็กชายตัวโตเริ่มงอแงกับฉันเพียงเพราะว่าฉันต้องกลับบ้าน จะได้เจอกันอีกทีก็คือวันจันทร์ ก็แค่สองวันเอง
"พี่เตอร์นั่งดีๆค่ะ คนมองหมดแล้ว" ตัวก็ใหญ่เอนตัวพิงฉันทีฉันแทบจะรับน้ำหนักเขาไม่ไหว อ้อนกันหนักมากเพราะไม่อยากให้ฉันกลับบ้าน
