ENGINEER 6 | สายตา |
1018 คำ
ENGINEER 6
| สายตา |
ทันทีที่เดินออกจากร้าน โดนัทหันมาถามแคร์ในทันที
"เมื่อกี้พี่เขาพูดอะไรกับแคร์"
"ไม่นะ" ฉันตอบตาใส ไม่กล้าบอกเพื่อนสนิทที่ทำหน้าอยากรู้อยากเห็นเป็นที่สุด
"ก็เราเห็นว่าพี่เขาก้มลงกระซิบ แล้วเธอคนนั้นก็เดินมาถามว่าพี่คาร์เตอร์ทำอะไร หลักฐานเห็นคาตา แต่แค่เราไม่ได้ยิน บอกมานะว่าพี่เขาพูดอะไร" ถามชุดใหญ่เลยนะ จะเค้นเอาคำตอบจากฉันให้ได้ แต่ว่าฉันไม่อยากจะบอกไง
"เราบอกแล้วไงว่าพี่เขาไม่ได้พูด" เดินหนีเลยแล้วกัน ไม่อยากจะต่อความยาวสาวความยืด
"เนี่ย พิรุธ บอกมาเลยน๊าาา" โดนัทตะโกนไล่หลัง ฉันละเหนื่อยกับเพื่อนคนนี้จริงๆ
#วันต่อมา
@มหาลัย ใต้ตึกคณะแพทย์
"แคร์ว่าผู้หญิงเมื่อวานที่มากับพี่คาร์เตอร์เธอเป็นใคร" โดนัทยังคาใจกับเรื่องเมื่อวานไม่จบไม่สิ้น โทรมาถาม ไลน์มาถาม จนฉันต้องปิดเครื่องหนี
"แฟนไง"
"เราว่าไม่ใช่"
"จะไม่ใช่ได้ยังไงเธอเดินควงแขนแบบนั้นก็ต้องเป็นแฟนสิ" แล้วจู่ๆโดนัทก็เดินมานั่งข้างๆฉันแล้วควงแขนอย่างที่เธอคนนั้นทำ "แล้วถ้าเราควงแขนแคร์แบบนี้เราก็ต้องเป็นแฟนแคร์ใช่ไหม"
"จะเป็นได้ยังไงหล่ะ"
"ใช่ จะเป็นได้ยังไง ถ้าจะเป็นได้ก็คงผีผลัก แล้วอีกอย่างดูจากการกระทำของพี่คาร์เตอร์ที่ปฏิบัติต่อเธอแล้วดูยังไงก็ไม่ใช่แฟน"
"ถ้าไม่ใช่แล้วคิดว่าเขาสองคนเป็นอะไรกันหล่ะ"
"แหน่ะ...อยากรู้เหมือนกันใช่ม๊าาาา"
"ไม่ได้อยาก"
"แต่เราอยาก" ฉันส่ายหัวให้กับความอยากรู้อยากเห็นของเพื่อนฉันจริงๆ
"โดนัท ขึ้นเรียนกันเถอะ ใกล้เวลาแล้ว" เธอเงียบไม่ตอบ มัวแต่ก้มหน้าดูโทรศัพท์ ไม่รู้ว่าดูอะไรถึงไม่ได้ฟังในสิ่งที่ฉันพูด
"โดนัท..." หนึ่ง
"..."
"โดนัท..." สอง
"..."
"พี่คาร์เตอร์เดินมานู่น" เป็นผลโดนัทเงยหน้าขึ้นมาชะเง้อมองหา
"ไหน" โดนัทหันมาถาม ฉัยเลยส่ายหัว "แคร์หลอกเราหรอ"
"ก็เราเรียกแล้วแต่โดนัทเอาแต่ก้มหน้า" ฉันจึงลุกขึ้นยืนแล้วหยิบชีทเรียนที่วางอยู่บนโต๊ะ
"เหลืออีกห้านาทีจะรีบไปไหน ตึกเรียนก็อยู่ข้างๆนี่"
"ก็มันใกล้เวลาเรียนแล้วคนก็จะแย่งกันขึ้นลิฟท์ไง เดี๋ยวสาย ไปเร็ว" ฉันเลยเดินนำโดนัทเพื่อให้เธอเดินตาม ไม่งั้นก็เถียงกันอยู่แบบนี้ไม่ได้ขึ้นห้องเรียนสักที
"รอด้วยสิแคร์"
ในระหว่างทางแคร์กับโดนัทที่กำลังจะเดินไปเรียนอีกตึก เธอสองคนเดินสวนกับหญิงสาวที่เจอเมื่อวานเดินมาพร้อมกับเพื่อนๆของหญิงสาวอีกสองคน แคร์จำได้ว่าเป็นเธอที่เดินควงมากับพี่คาร์เตอร์ นั่นเลยทำให้แคร์กับหญิงสาวได้มองหน้ากัน ก่อนที่เธอคนนั้นจะเดินเข้ามาตัดหน้าเธอแล้วถามในสิ่งที่อยากรู้
"เธอรู้จักกับพี่เตอร์หรอ" เธอยืนกอดอกถาม แล้วใช้สายตาไล่สายตามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะเบะปาก
ไม่มีมารยาท
"ไม่รู้จักค่ะ"
"ไม่รู้จักแล้วเมื่อวานทำไมพี่เตอร์ต้องเรียกให้เธอหยุดด้วย บอกฉันมาว่าพี่เตอร์พูดอะไรกับเธอ" เจอเพื่อนฉันเค้นไม่พอ ยังมาเจอเธอคนเมื่อวานอีก เป็นแฟนกันไม่ใช่หรอ ทำไมไม่ถามเขาหล่ะ มาถามฉันทำไม
"ตอบสิ" เธอเริ่มขึ้นตวาดเสียงดัง ทำให้นักศึกษาที่เดินไปมาต่างหันมามอง
น่าอายชะมัด ฉันไม่ได้อยากจะมามีเรื่องกับใครในสถานศึกษานะ
"เป็นแฟนกัน ทำไมไม่ไปถามเจ้าตัวหล่ะคะ มาถามเราทำไม" ฉันถามเธอกลับ
สายตาของเธอเปลี่ยนไปตั้งแต่ที่ฉันบอกว่าเธอเป็นแฟนกับพี่คาร์เตอร์ ก็แล้วมันไม่ใช่หรือไง
"งั้นก็จำหน้าฉันไว้ซะ ว่าฉันเป็นแฟนพี่เตอร์" เพื่อนเธออีกสองคนที่ยืนอยู่ข้างๆยืนกอดอกเหมือนกับเธอไม่ผิดเพี้ยน
"อ่าว น้องแคร์" ฉันละสายตาจากเธอมองไปทางข้างหลัง มากันครบทุกคนเลย พี่คาร์เตอร์ก็ด้วย
"พี่ๆสวัสดีค่ะ" โดนัทพูดเสียงดังแล้วโบกมือทักทายกลุ่มพวกพี่ๆที่กำลังเดินตรงมาที่ฉันยืนอยู่
หญิงสาวที่เดินเข้ามาหาเรื่องแคร์หันหลังไปดูก็รีบเดินแทรกตัวเข้าไปหาคาร์เตอร์ทันที แต่คาร์เตอร์กลับสะบัดแขนเธอออกอย่างไม่สนใจว่าเธอจะเป็นยังไง พวกกลุ่มเพื่อนๆของคาร์เตอร์มองหญิงสาวแบบงงๆ
"กำลังจะไปเรียนกันหรอครับ" พี่เดลหันมาถามหลังจากที่มองเธอคนนั้น
"ค่ะ"
"เดี๋ยวพี่เดินไปส่งน้องทั้งสองคนเอง" พี่เดลบอก นั่นยิ่งทำให้ฉันต้องรีบปฏิเสธ
"ไม่ต้องค่ะ ตึกข้างหน้านี่เอง ขอตัวก่อนนะคะ" ฉันที่กำลังจะเดินผ่านกลุ่มพี่ๆเขา
หมับ~
ฉันมองไปที่แขนตัวเองก็พบว่ามีมือใหญ่จับแขนฉันเอาไว้ ในใจฉันคิดได้แค่คนเดียวเท่านั้น ฉันจึงเลื่อนสายตาขึ้นมองก็พบว่าเป็นคนที่ฉันคิดไว้จริงๆ
"ปะ ปล่อยค่ะ" พี่คาร์เตอร์จับแขนฉันทำไม ไหนจะสายตาที่พี่เขามองอีกมันยากที่ฉันจะคาดเดา แต่มันก็รู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก
"พี่เตอร์ปล่อยมัน" เธอคนนั้นพูดด้วยความโมโหที่พี่เตอร์มาจับแขนฉันไว้
"มึงจะทำอะไรไอเตอร์" พี่เดลรีบเดินเข้ามาถามเพื่อนตัวเองอย่างร้อนรน
"ปล่อยแคร์ด้วยค่ะ" ฉันพูดย้ำอีกครั้ง พี่คาร์เตอร์จึงปล่อยมือออกจากแขนฉันแล้วเอียงคอเล็กน้อยก่อนจะใช้ลิ้นดันที่กระพุ้งแก้ม
°°°°°°°°°°
- ผู้เขียน
