ฉันมองหน้าพี่เตอร์อย่างรู้สึกโกรธแค้น ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน เขาเป็นคนแรกที่ทำร้ายฉันทั้งร่างกายและจิตใจ
"มองแบบนี้หมายความว่าไง" จากที่เราสองคนต่างจ้องหน้ากันอยู่ครู่ เขาก็เอ่ยถามเสียงแข็งแล้วเดินเข้ามาใกล้ๆ
"ปีศาจ" ฉันเค้นพูดในลำคอ คำพูดของฉันทำให้เขาหรี่ตามองก่อนจะยกยิ้มร้าย นี่ไงเห็นไหมหล่ะ เขามันคือปีศาจอย่างที่ฉันว่า
"ดูแฟนตาซีมากไปหรือไง"
"..."
"แคร์ต้องขอบคุณพี่ด้วยซ้ำที่พี่สอนบทรักให้ เพราะครั้งต่อไปแคร์จะได้ชิน" มะ หมายความว่ายังไง ครั้งต่อไป เขาจะทำอีกอย่างงั้นหรอ
ฉันปาดน้ำตาที่มันยังคงไหลออกมาไม่ขาดสาย "ฮึก~ แคร์จะกลับบ้าน"
"ก็ไปสิ" น้ำเสียงเรียบเอ่ยออกมาไม่แสดงอาการสีหน้าที่สะทกสะท้านหรือรู้สึกผิดกับการกระทำของตัวเองเลยสักนิด ฉันร้องขอจะเป็นจะตายเขาก็ไม่ยอมปล่อย แต่พอตัวเองสำเร็จความใคร่ได้อย่างที่ใจต้องการเขากลับพูดจาที่ไม่รื่นหูเอาซะเลย
ฉันลุกขึ้นจากเตีย
