บทที่ 14 ลืมจริง หรือ แกล้งลืม (1)

1518 คำ

ถึงแม้ว่าอาการเจ็บเท้ายังไม่หายดี แต่ไม่เป็นปัญหาสำหรับคูเปอร์ สองวันต่อมาเธอจึงเดินทางไปยังบริษัทของมหาเศรษฐีซึ่งตั้งอยู่ในย่านธุรกิจใจกลางเมือง ลงจากรถเรียบร้อยเธอก็บอกให้คนขับรถไปไหนก็ได้ทำธุระเสร็จจะโทร.หา จากนั้นก็เดินกะเผลก ๆ ไปติดต่อประชาสัมพันธ์เพื่อแลกบัตรขึ้นอาคาร บริษัทของชายหนุ่มตั้งอยู่ที่ชั้นสิบห้า เมื่อเดินออกมาจากลิฟต์เธอก็รีบไปติดต่อตรงเคาน์เตอร์ ซึ่งมีประชาสัมพันธ์สาวสวยรอต้อนรับ คูเปอร์กำลังจะบอกว่ามาหาเจ้านายของพวกเธอ แต่หูได้ยินคนเรียกจึงหันหลังไปมอง ก่อนจะยิ้มหวานหลังจากเห็นหน้าพี่มหาคนใจร้าย “มาพอดีเลย ดิฉันมาหาผู้ชายคนนี้แหละค่ะ” คูเปอร์ในชุดกางเกงขาสั้นอวดขาเรียว ใส่เสื้อยืดตัวโคร่ง สวมรองเท้าผ้าใบสีขาว สะพายกระเป๋าราคาหลักแสน หันไปบอกพนักงานของมหาเศรษฐี “ตามผมมา” ชายหนุ่มมองหญิงสาวตั้งแต่หัวจดเท้า แอบชื่นชมแม่คนตัวเล็กอยู่ในใจ ถ้าไม่รู้ว่าอายุเลขสามนึกว่ายี่สิ

อ่านด้วยแอป

ดาวโหลดโดยการสแกนรหัส QR เพื่ออ่านเรื่องราวมากมายฟรี และหนังสือที่ได้รับการอัปเดตทุกวัน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม