"อร่อยไหม"
"ค่ะ" อาหารที่นี่ถือว่าใช้ได้เลย ทั้งอร่อยและยังบริการดีเยี่ยม ทำให้เห็นว่าทางร้านใส่ใจลูกค้ามากแค่ไหน
"เอาอีกไหม" ถ้าเธอบอกว่าอร่อยเธอต้องกินเยอะ ๆ ตัวเล็กแค่นี้เขาจับนิดเดียวก็ซ้ำหมดแล้ว
"คุณไม่กินเหรอคะ" ถามแววตาใสซื่อ
"เธอกินก็เหมือนฉันกินนั่นแหละ"
"กูจะอ้วก" รำคาญมาก ทั้งโต๊ะมีกันสองคนมั้ง ที่นั่งอยู่คือหมาแหละ ไมเนอร์กลอกตามองบนอย่างหมั่นไส้ จากตาแก่บ้าถ่ายรูปผันมาเป็นตาแก่คลั่งรักเด็กว่างั้น อุจาดตากูมาก
"ใครอยู่ข้างนอก" มาร์คิสเรียกคนด้านนอก
"ครับนาย" ลูกน้องคนหนึ่งผลักประตูเข้ามาอย่างไวเมื่อได้ยินเสียงเจ้านาย
"ลากคอมันออกไป"
"เดี๋ยว ๆ ๆ กูเพื่อนมึง"
"กูไม่มีเพื่อนแบบมึง"
เพื่อนคนอื่นพากันขำในลำคอ คนอย่างไอ้ไมเนอร์ต้องเจอมาร์คิสนี่แหละ ชอบกวนคนอื่นดีนัก มันต้องเจอคนจริงที่กล้าจัดการกับมัน จะได้หุบปากเงียบสักที
"กูโกรธพวกมึงแล้วแม่ง"
"อายุสี่สิบกว่าแต่ไม่ทำให
