ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาบนเตียงที่ว่างเปล่า ไปไหน หายไปไหน แกทิ้งฉันไว้คนเดียวงั้นหรอ แกมันใจร้ายมาก ฉันหยิบชุดคลุมอาบน้ำขึ้นมาสวมปกปิดร่างกายที่ผ่านศึกหนักมาตลอดทั้งคืน ก่อนจะเดินสำรวจหาเจ้าของเล่นงี่เง่าที่หายไป แกคงไม่ได้ทิ้งฉันไปแล้วหรอกนะ พออยู่คนเดียวโรคเดิมมันก็แทรกซึมเข้ามาในหัว ความรู้สึกเคว้งคว้างจนเหมือนกับจะไร้ซึ่งความกล้าอีก แกไปไหนนะเจ้าทึ่ม
"แกไปนานแล้วน้า ไอ้เจ้างี่เง่า จะร้องไห้แล้วนะ" ฉันไม่ชอบการอยู่คนเดียวเลยจริงๆ ภาพในวันเก่าๆ มันเริ่มตามมาหลอกหลอน ตอนที่หลงทาง ในความมืด ในคืนนั้น คืนที่เราไปปิกนิกบนภูเขา คืนที่ฉันหลงป่าไม่เจอใคร ในคืนที่ความเงียบมันเล่นงานฉัน
"คุณหนู...คุณหนู!!!! ....คุณหนูยืนเหม่ออะไรครับ ผมเรียกตั้งนาน ผมเข้ามาในห้องแล้วคุณหนูยังไม่รู้ตัวเลย ฉันหันไปกอดคนที่พูดอย่างลืมตัว มันเหมือนการอยู่คนเดียวของฉันมันสิ้นสุดแล้ว
"แกหายหัวไปไหนมา กล้ามากนะที่ปล่อยฉัน
