Ep.2 ของเล่นชิ้นใหม่ 18+
3270 คำ
ชิน Say ::
"แกชื่ออะไร" ผมถูกฉุดกระชากขึ้นรถ ที่ตอนนี้มีผู้หญิงนั่งอยู่เต็มรถเลย อู้ววววว หล่อนเป็นมาม่าซังของที่นี่งั้นหรอเนี่ย
"ไม่ได้ยินรึไง คุณหนูว่าคุณชื่ออะไร" เสียงของผู้หญิงข้างๆกายของเธอถามขึ้น
"ชะ...ชินครับ" ผมตอบหญิงสาวหน้าหมวยที่ตอนนี้ไม่ได้สนใจจะฟังผมเท่าไหร่เลย ไม่สนใจแล้วถามทำไม
"นี่คือคุณหนูไป๋เฟิงนะ ลูกสาวของไป๋ชิงเหอประทานไป๋ กรุ๊ป ตอนนี้เธอเลือกนายมาเป็นบอดี้การ์ดแล้ว ทำดีๆด้วยล่ะ อย่าให้คุณหนูบาดเจ็บแม้แต่น้อย ไม่งั้นคุณตาย" เสียงหวานของหญิงสาวที่อยู่ข้างกายเธอเอ่ยพูดขึ้นมา
"พวกคุณต้องเข้าใจผิดแล้วล่ะ ผมไม่ใช่ คือผมแค่ คือ......" เพี๊ยะ!!!! แรงตบอย่างแรงทำให้ผมตกใจ
"คุณหนูไม่ได้สั่งให้พูด ก็ห้ามพูด"
ไรวะ นี่มันมากเกินไปแล้วนะ ไม่ให้พูดก็ห้ามพูดหรอ!!!! สิทธิเสรีภาพมันอยู่ที่ไหน
"ผมแค่จะบอกว่าพวกคุณ......." เพี๊ยะะ!!!!!! แรงกระทบที่ใชหน้ามันทำเอาผมเริ่มยั่วะ แต่ปืนเงาวับของคุณหนูที่ชูขึ้นมามันทำให้ผมตกใจตาโต แล้วเรียนรู้ที่จะเงียบ
เงียบจ๊ะ เงียบแล้วจ๊ะ ไหนบอกเมืองแห่งสวรรค์ ไหงผมมาวันแรกก็นรกเลย เอาเถอะ เรื่องแบบนี้ผมชินแล้วล่ะ เจอมาตั้งแต่เกิดแล้วนี่ ลงรถ ค่อยหาทางหนีกลับมาโรงแรมก็แล้วกัน
"จีจี้ ทำให้หายเครียดหน่อยสิ" เสียงของคนเป็นคุณหนูดังขึ้น เพียงแค่ร้องขอหญิงสาวที่อยู่ข้างกายก็เข้ามาคลอเคลียทันที มือเล็กๆสัมผัสเข้ากับเนินอกของคนที่เธอเรียกว่าคุณหนู ริมฝีปากเรียวบางที่สัมผัสเข้าที่ซอกคอ
อู้ววววว แบบนี้...ชินยังไม่ชิน ผมได้แต่หันหน้าหนี หญิงสาวของคนที่กำลังคลอเคลียกัน เพราะการแอบดูมะนเสียมารยาท แต่แค่เสียงครางก็จินตนาการไปไกลแล้ว
"จีจี้ฉันทำเอง" เสียงหวานของเป็นคุณหนูทำให้ผมหัวใจเต้นรัว ทำอะไรกัน เลสเบียนหรอ!!!!!!!
"ไอ้กากปิดม่าน" เสียงหวานเรียกใครสักคนให้ปิดม่าน ว่าแต่เรียกใครอะ
ผัวะ!!! ความสั่นที่หัวกระบาน ทำให้ผมต้องหันไปมองพวกเธอสองคน ซึ่งตอนนี้คนที่ชื่อจีจี้ตอนนี้อกเปลือยเปล่า มันทำให้ผมตาโตเพราะไม่เคยเห็นของจริงใกล้ๆแบบนี้
"ฉันบอกให้ปิดม่าน!!!! ไม่ยินรึไง ตัวเองกาก หูยังกากด้วยรึไง!!!!" เสียงตะคอกดังๆทำให้ผมต้องสะดุ้ง หยุดมองภาพตรงหน้า แล้วปิดม่านให้ตามที่เธอสั่ง แล้วกลับมานั่งหันหลังให้เธอตามเดิม แต่ตอนนี้จินตนาการของมันไปไกลมากแล้ว
"คุณหนูขาาา ฉันรู้สึกดีจังเลย บีบแรงๆเลยค่ะ อย่างที่คุณหนูต้องการ" เสียงครางหวานของสาวที่ชื่อจีจี้ มันทำเอาผมต้องนั่งบีบมือแน่น หัวใจเต้นรัวกับสิ่งที่เกิดขึ้นหลังผม คนที่ชื่อจีจี้อายุไม่น่าจะถึง 20 ด้วยซ้ำ แบบนี้เค้าเรียกพรากผู้เยาว์รึเปล่า
เสียงดังจ๊วบจ๊าบที่ดังอยู่ตอนนี้ สองคนนั้นทำอะไรกันน้า จะมองก็ไม่กล้า เดี๋ยวโดนตบอีก
"อ๊าาาาาา คุณหนูขาาาา สอดนิ้วเข้ามาเลยค่ะ" เสียงเรียกร้องของเด็กสาวจีจี้มันทำให้ผมใจสั่นระรัว
"ยัยเด็กลามก ไปจัดการเจ้าบอดี้การ์ดกากให้หน่อยสิ ดูความงี่เง่าของมันที่นั่งสั่นริกๆ"
"ค่ะ จีจี้รับคำสั่ง"
สั่ง!!! สั่งอะไรกัน สั่งอะไร!!!! เพียงไม่นานด้านหลังของผมก็โดน อะไรนิ่มๆมาสัมผัสโดนจนทำให้ใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ คอหดอัตโนมัติ
"ไม่ได้ยินหรอ คุณหนูบอกให้มาจัดการคุณ นั่งหันมาคลายเครียกให้คุณหนูหน่อย" เธอพยายามจะดึงผมให้หันไปหาเธอ ไม่ได้ ผมหันไปไม่ได้!!! ถ้าผมหันไป พวกเธอจะต้องรู้แน่ๆ ว่าหนูยักษ์ของผมมันตื่นแล้ว จากจินตนาการการล้วนๆ
บอกเลยเรื่องแบบนี้ ชิน...ยังไม่ชิน
"หันมาสิ ขัดใจคุณหนูอยากตายรึไง" เสียงเล็กๆของเด็กสาวยังคงขู่กรรโชกผม จนผมต้องหันหน้าพิงเบาะ แล้วเอามือปิดหนูยักษ์ของผมไว้
"คุณหนูอยากให้ฉันทำอะไรดีคะ"
"แล้วแต่ใจสิ แต่ถ้าไอ้กากมันปล่อยน้ำใส่เธอเมื่อไหร่ ฉันจะตัดไอ้จ้อนของมันออกให้กลายเป็นขันธีไปเลย พวกผู้ชายมันจะไปมีอะไรสำคัญเท่าหัวร่าง" คนเป็นคุณหนูนั่งเท้นแขนกับกระจกแล้วจ้องมองมาที่ผมเหมือนมันเป็นเรื่องสนุกสนาน
"ได้ยินแล้วนะคะ คำสั่งของฉันคือรักแกคุณหนู แต่คำสั่งของคุณคือห้ามปล่อยน้ำใส่ฉัน คุณหนูเฟิงเธอเป็นคนพูดจริงทำนะคะ สิ่งที่คุณควรเรียนรู้ไว้ คือห้ามขัดใจ" เพียงสิ้นเสียงคนตัวเล็กก็ปีนขึ้นมาอยู่บนตักของผมด้วยหน้าอกที่เปลือยเปล่า แต่แขนของเธอจะยังใส่เสื้ออยู่ก็ตาม พวกเธอกำลังเล่นอะไรกั๊นนนนน
ปากเล็กๆก้มต่ำลงมาเพื่อนจะสัมผัสริมฝีปากของผม แต่ผมต้องรีบเอามือปิดเอาไว้ ทำเอาเธอตกใจน้อยๆ
"ขอโทษนะครับ แต่ผมสัญญากับตัวเองไว้ว่า ผมจะจูบกับคนที่รักเท่านั้น" คำตอบของผมทำให้เด็กน้อยที่อยู่บนตัก หันไปมองหน้าคนที่เป็นเจ้านายของเธอ
"จูบแค่กับคนที่รักงั้นหรอ แล้วเคยจูบมาแล้วกี่คน" คำถามจากคุณหนูของเธอ มันเหมือนกับจี้ใจจำ
"มะ...ไม่เคย...ครับ" ผมตอบออกไปแบบอายๆ มันอาจจะดูโง่ แต่ผมไม่เคยมีแฟน ใครจะมาเอาผู้ชายไม่ได้เรื่องแบบผมกันเล่า
"งั้นก็ไม่ต้องจูบ เก็บปากไว้จูบดินก็พอแล้ว" คำสั่งของคนเป็นคุณหนู ทำให้จีจี้ที่อยู่บนตักผม ซุกไซ้เข้าที่ซอกคอแทน ตอนนี้ผมตัวสั่นไปหมด สัมผัสร่างกายหญิงสาวครั้งแรก มันนุ่มนิ่มแบบนี้นิเอง ข้างในกางเกงของมันแข็งจนแทบจะระเบิดออกมาแล้ว
"อื้อออ" ผมเผลอครางออกมา แบบอดไม่ได้ เธอไซ้ดีจังเลย ไซ้คอมันรู้สึกแบบนี้นิเอง
"อยากลองทำฉันบ้างไหมคะ" เสียงกระเส่าหวานมันทำให้ผมใจคอไม่ดีเลย ผมไม่รู้ว่าถ้าแตะโดนอะไรของเธอมันจะทำให้ เจ้านายของเธอโกรธไหม ผมเลยต้องหันไปหาคนเป็นเจ้านายเธอเพื่อขออนุญาต แต่คุณหนูของเธอกลับไม่ได้สนใจ แต่มองออกไปนอกหน้าต่างซะงั้น ช่องผ้าเล็กๆ ถูกคนเป็นเจ้านายเปิดออก แล้วมองออกไปด้วยสีหน้าเศร้าๆ
"ทำให้มันดีๆหน่อยสิคะ แบบนี้ฉันจะซวยนะ ทำคุณหนูเซ็งแบบนี้" เด็กสาวจับหน้าของผมให้มองเธอ ผมไม่เข้าใจเธอหมายถึงอะไร เด็กสาวผมกดหน้าของผมลงกับหน้าอกของเธอ แต่ผมไม่เคยทำอะ ผมไม่รู้หรอกต้องทำยังไง
จู่ๆรถที่เรานั่งมาก็จอด เหมืแนว่าจะถึงที่หมาย ผมผลักสาวที่ชื่อจีจี้ออก เพราะผมต้องหาทางหนีกลับโรงแรม แต่มันหลับถูกมือเล็กๆของคนเป็นคุณหนูจับเอาไว้
"จีจี้เช็คน้ำ เปียกหรือเสร็จไหม"
"จะไปเสร็จได้ยังไงละคุณหนู ผมผู้ชายนะ ไม่ใช่ขนมปังสอดไส้ แค่นั่งทับแล้วจะแตก...." แต่ไม่ทันจะพูดจบ มือเล็กๆของจีจี้ก็ล้วงหมับเข้ามาในกางเกงแล้วส่ายหน้าน้อยๆ
"ดีงั้นลงได้ นายทำให้ฉันสนุก เพราะทุกคนที่นั่งรถมากับฉันต้องเสร็จจีจี้ทั้งนั้น วันนี้นายชนะ จีจี้ต้องโดนทำโทษ เข้าไปข้างในได้ละ เฮียๆของฉันรออยู่" คอของผมถูกคนเป็นคุณหนูลากเข้าไปในคฤหาสน์ขนาดใหญ่ ที่ชีวิตนี้ ผมจะไม่มีวันได้เหยียบเลย แต่พอเข้ามาก็เจอผู้ชายหน้าตาดี ยืนมองผมด้วยสายตาแปลกๆ
"ไม่รู้จักถนอมของเล่น ใช้มือสัมผัสสกปรกสิ้นดี ฉันควรจะหาถุงมือให้อาเฟิง" ชิงหลงมองน้องสาวที่ลากคอฝอยขัดหม้อเข้ามาในบ้าน
"ฉันให้ 3 อาทิตย์ ไอ้กากนี่ตายแน่ๆ" โทระมองผู้ชายที่น้องสาวพามา
"ร่างกายมีมวลกล้ามเนื้อ สมส่วน สูง สายตาสั้น หัวเหมือนฝอยขัดหม้อ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ฉันรับรู้ได้ เป้าไม่เปียก แสดงว่าผ่านจีจี้มาได้ เก่งนะเนี่ย แกฟันสาวบ่อยหรอ ลงอ่างใช่ไหม แบบนี้คงไม่มีใครเอา" ผู้ชายคนหนึ่งถามผม แต่ผมควรจะตอบว่ายังไง
"มะ...ไม่เคยครับ"
"ไม่เคยลงอ่าง???" ผู้ชายคนเดิมยังถามผมอีกที
"ไม่เคยฟันหญิงมากกว่าสภาพการแบบนี้ อื้มเริ่มน่าสนใจ แกเริ่มสกปรกน้อยลงนิดนึงละ แกทำให้ฉันคิดอะไรไม่ดีออก" ชิงหลงพูดขึ้นด้วยสีหน้าครุ่นคิด
"อาหลง สภาพแบบเนี้ยโดนอาเฟิงเล่นจนเฉามือตายแน่ๆ" ไคเริ่มมองออกว่าน้องชายตัวเองคิดอะไร
"เอาเถอะ ขอให้รอดจากเงื้อมมือน้องสาวของเรา ยินดีต้อนรับของเล่นชิ้นใหม่ อ่อแล้วก็....ฉันไม่ชอบทรงผมแกเลย" โทระมองหัวหยอยทำให้คนเป็นพี่ชายกำมือเอาไว้แน่น
"ผมอะไร ไม่มีความสมมาตรสักนิด หยิกหยอยเป็นฝอยขัดหมอ ฉันต้องไปหาแบตตาเลี่ยนมาโกนผมมัน" ผู้ชายในชุดสูทสีน้ำเงินดึงถุงมือที่ใส่ให้กระชับก่อนจะเดินมาหาผม
"อ๊ะๆๆ ไม่ได้ น้องต้องได้เล่นก่อน ส่วนไอ้หัวหยอยๆนี่ น้องคนนี้จะไปจัดการเอง ไปได้แล้วไอ้กาก ฉันจะเล่นกับตุ๊กตาตัวใหม่นี่ยังไงดีน้า อื้มมมมมมม คิดไม่ออกเลย" ผมยังถูกลากคอเข้าไปในบ้านที่ไม่ต่างจากรังยากูซ่า ชายฉกรรจ์มากมายที่หน้าตาพร้อมจะฆ่าผมได้ทุกเมื่อ นี่มันบ้านอะไรกัน นี่มันไม่ใช่สวรรค์แล้ว นรกชัดๆเลย!!!!!!!!
อาเฟิง Say ::
ฉันลากคนหัวหยอยเข้ามาในอาณาจักรของฉัน แล้วเพียงไม่นานม้าฉันก็วิ่งเข้ามาในห้อง เพื่อมาดูบอดี้การ์ดคนใหม่ แต่ดูเหมือนม้าจะผิดหวังน้อยๆ ที่ได้เห็นคนหัวหยอย [ หม่าม้า เขียนแบบนี้น้อ ในภาษาไทย ม. ใช้ไม้ตีไม่ได้น้อ ไรท์โดนดราม่าเรื่องนี้มาแล้ว จนต้องขออธิบาย ]
"ม้าได้ยินจากป๊ามาแล้ว เลยรีบมาดู โธ่...ม้าว่าให้คนรับสมัครบอดี้การ์ดใหม่รอไว้เลยก็ดี"
"ขอโทษนะครับ ทุกคนกำลังเข้าใจผิด ผมไม่ได้มาเป็นบอดี้การ์ดครับ ผมเป็นแค่นักท่องเที่ยว" คนหัวหยอยพยายามอธิบาย
ฉันรู้เว้ย...ไม่ได้โง่ แต่แกดันเซ่อซ่าเข้ามาในห้องนั้น แกเลยต้องมาเจอฉันนี่ไง หัวหยอยแล้วยังโง่อีก
"เล่นดีๆหน่อยนะอาเฟิง ถ้าตายในที่ของเรา เราก็ผิดนะลูก" คนเป็นแม่มองคนหัวคนหยอยด้วยความเป็นห่วง
"ค่ะแม่ ถ้าใกล้ตาย เดี๋ยวหนูให้คนเอาไปทิ้งไกล ม้าช่วยนัดช่างเอให้หนูหน่อยได้ไหมคะ วันไหนก็ได้ หนูเกลียดหัวหยอยนี่ หนูจะต้องเอามันออก ไปไหนมาไหนกับหนู หนูอายตายเลย" ฉันขอร้องให้คนเป็นแม่ นัดช่างเสริมสวยประจำบ้าน เข้ามา เพื่อเอาฝอยขัดหม้อ ออกจากคนหัวหยอย
"จ้า...เล่นเบาๆนะลูก"
"ค่ะ"
เมื่อม้าเบาใจก็เดินออกจากห้องไป ทั้งฉันไว้กับคนหัวหยอย ที่ตอนนี้ดูสั่นกลัวไปหมด จนฉันต้องปล่อยคอเสือของเค้าออก ผู้ชายที่ไม่เคยผ่านผู้หญิงคนไหนมาเลยงั้นหรอ ไม่เป็นโรคไข่โตตายรึไง เฮียไคเคยบอกไม่ระบายออกซะบ้างมันจะคลั่งจนไข่โตเท่าช้าง นี่มันก็ไม่เห็นโตเลย ฉันก้มมองลงส่วนที่ควรจะโต แต่ไม่โต สงสัยเฮียจะหลอกแน่เลย
"คุณมามองน้องชายผมทำไม" คนหัวหยอยเกินอาการหวงตัวเอามือขึ้นมาปิดจุดที่โหนกนูนของตัวเองเอาไว้
"อย่ามาขึ้นเสียงใส่ฉันไอ้กาก แค่หนึ่งนาทีฉันก็หักแขนแกได้แล้ว วันนี้เราจะมาเล่นอะไรกันดีน้า แต่งตัวดีไหม ไม่ดี จะเล่นแต่งตัวได้ ฉันต้องกำจัดหัวหยอยนี่ออกก่อน น่าเกลียดชะมัด"
"ปล่อยผมกลับไปได้ไหม ผมเป็นนักท่องเที่ยว ผมไม่ได้จะมาเป็นเพื่อนเล่นคุณ ป่านนี้ทัวร์ตามหาผมแย่แล้ว ปล่อยผมไปเถอะนะ" คนหัวหยอยอ้อนวอนที่จะขอกลับ แต่ฉันได้ของเล่นมา ยังไม่ได้เล่นอะไรกับแกเลยนะ
"ถ้าแกคิดจะหนี คนที่นี่จะยิงแกตั้งแต่ก้าวเดินออกจากบ้าน หน้าที่ของแกมีหน้าที่แค่ตามใจฉัน เดินตามฉันก็พอ เป็นไม้กันหมาให้ป๊าไม่ด่าฉัน เรื่องปกป้อง ฉันปกป้องตัวเองได้ เข้าใจไหม!!!!" ฉันตะคอกจนคนตรงหน้าสะดุ้งเฮือก กากจริงๆเลย
"แต่..." คนที่เอาแต่ขัดใจ เอ่ยปากขึ้นมาอีกแล้ว ฉันเลยต้องชูปืนประจำตัวขึ้นมา ที่บอกยังไม่หยุดขัดใจ แกโดนยิงไว้แตกแน่ๆ จนคนขี้กลัวเงียบปากลงได้สักที
"รูดซิปเสื้อให้ฉันหน่อยดิ๊ ฉันอยากจะถอดชุดนี้จะแย่อยู่แล้ว" ฉันหันหลังให้ของเล่นชิ้นใหม่รูดซิปกี่เพ้าที่รัดรูปจนฉันแทบจะหายใจไม่ออก
"แต่ผมเป็นผู้ชาย"
"ฉันแทบไม่รู้สึกเลย ว่าแกเป็นผู้ชาย ทำเร็วอึดอัด!!!!! ที่หงุดหงิดนี่เพราะอึดอัดนะ!!!!" เสียงตะคอกของฉันทำให้มือสั้นจับเข้าที่ซิปอย่างกล้าๆกลัวๆ
"คุณไม่กลัวผมข่มขืนคุณหรอ ไม่ได้บอกว่าผมจะทำนะ แค่ไม่กลัวผมรึไง ผมเป็นผู้ชายนะ" คนหัวหยอยค่อยๆรูดซิปลงช้าๆ คลายความอึดอัดที่รัดตึงที่หน้าอกให้ฉันเป็นอย่างดี
"ฉันฆ่าคนก่อนที่แกจะอ่านหนังสือออก ถ้าแกจะข่มขืนฉันแกได้ตายก่อนจะสอดไอ้จ้อนเข้ามาในตัวฉันอีก เข้าใจนะ" ฉันถอดกีเพ้าที่แสนอึดอัดออก โดยไม่สนใจด้วย ว่าใครจะมอง มองไปเอาไปไม่ได้นิ ไม่ใช่ว่าฉันทำแบบนี้กับทุกคนนะ เพราะบอดี้การ์ดที่ผ่านมาของฉันเก่งกล้าสามารถ ฉันก็ไม่ทำแบบนี้หรอก ยังไงฉันก็ต้องเซฟตัวเอง เพราะจะให้สู้กับคนที่แข็งแรงกว่าคงจะไม่ดี แต่ไอ้นี่มันดันกาก ฉันเลยไม่กลัวว่ามันจะทำอะไรฉันได้ไง
"คุณควรจะใส่เสื้อผ้า"
"ก็ใส่ยกทรงอยู่นี่ไง งั่งรึไง ใส่กางเกงวอร์มดีกว่า" ฉันนั่งลงที่เก้าอี้โดยที่ตัวเองยังใส่ชุดชั้นในแบบนั้น แต่ดูเหมือนคนหัวหยอยจะอายจนต้องปิดตา ฉันยังไม่อายเลย แต่แกอายเนี่ยนะ งี่เง่า
"คุณไม่อายผมเลยรึไง"
"ไม่ได้ยินรึไง ฉันบอกว่าจะใส่กางเกงวอร์ม ไปเอาสักที จะให้ฉันแก้ผ้าอีกนานไหม!!!!" ทำไมต้องให้สั่งทุกอย่าง ฉันชี้ไปที่ตู้เสื้อผ้าให้คนหัวหยอยดู
"กางเกงวอร์ม ผมจะรู้ไหมตัวไหน ทำไมคุณไม่หาเองละครับ โธ่ โธ่ โธ่" ถึงจะบ่น แต่คนหัวหยอยก็เดินไปที่ตู้อยู่ดี
"ตลกรึไง ต่อไปหน้าที่ดูแลฉันก็เป็นแกทำ อาบน้ำ ใส่ถุงเท้า เป่าผม อาหารเช้า สาย บ่าย เย็น ก็หน้าที่ของแก ฉันจ้างแก 10,000 เหรียญ ทำให้มันคุ้มเงินเดือนหน่อยสิ"
"10,000 เหรียญ ดอลลาร์หรือครับ!!!!!" คนที่หากางเกงวอร์มอยู่ถามฉันเสียงดัง พอได้ยินเรื่องเงินระริกระรี้เลยนะไอ้หัวหยอย
"เออ ใช่ ถ้าเทียบกับเงินไทย ก็เดือนละ 3 แสนบาท แกจะมาทำตัวสบายๆได้ไง แกต้องเป็นของเล่น และดูแลฉันด้วย สั่งให้ทำอะไรก็ต้องทำ ให้เล่นอะไรกับฉันก็ต้องเล่น เข้าใจไหม!!!!" ฉันตะโกนถามคนที่กำลังปิดตู้ แค่กางเกงวอร์มหานานจริง
"ครับคุณหนู กระผมต้องใส่ให้ไหมครับ"
หูยยย ดูความเปลี่ยนไปของมัน ไอ้หน้าเงินเอ้ย!!! ฉันยื่นขาออกไปให้คนหัวหยอยใส่กางเกงวอร์มให้ แต่ความลากจากมือที่สัมผัสผิว มันช่างต่างจากจีจี้จังเลย มือที่รูดกางเกงขึ้นมาเรื่อยๆจนถึงขาอ่อนมันทำให้ฉันต้องดึงกางเกงขึ้นต่อเอง เพราะไอ้หัวหย่อยมันเริ่มมองขาของฉันมากไปแล้ว
"ถุงเท้าและเสื้อล่ะ แกจะให้ฉันใส่แต่กางเกงออกไปเดินรึไง" คำถามของฉันทำให้คนหัวหยอยตกใจ รีบวิ่งไปที่ตู้แล้วหาเสื้อกับถุงเท้าให้ตามที่สั่ง พูดเรื่องเงินแล้วดีขึ้นแบบนี้ พูดไปตั้งนานล่ะ
ไม่นานเสื้อยืดก็ถูกส่งให้ฉัน เพื่อให้ฉันใส่มันเอง
"เสื้อใส่เองนะครับ ผมไม่อยากโดนตัวคุณ ให้คุณเสียหาย" ประโยคที่ทำให้ฉันรู้มันกำลังแบ่งแยกให้ฉันรู้สึกถึงความที่ฉันเป็นผู้หญิง แล้วเค้าเป็นผู้ชาย ฉันเลยต้องใส่เสื้อด้วยตัวเอง แกนี่มันทำงานดีสู้จีจี้ไม่ได้เลย
เมื่อใส่เสร็จฉันก็นั่งลงที่เก้าอี้ตัวเดิม เพื่อให้เค้าใส่ถุงเท้าให้ ฉันมองคนหัวหย่อยที่ค่อยๆใส่ถุงเท้าให้ฉันช้าๆ เค้าก็ทำทุกอย่างเหมือนจีจี้ ทำไมความรู้สึกที่ได้รับช่างแตกต่างกันแบบนี้ สงสัยฉัยเองที่ยังไม่ชิน ขนาดมองไปที่ถุงเท้าของตัวเองยังไม่ชินเลย
"ไอ้หัวหยอย แกหยิบถุงเท้ามาผิดคู่!!!! ไปเอามาใหม่!!!!!!!!!!! อยู่กับแกแล้วไมเกรนฉันจะขึ้น"
อีกด้าน.......
"อั๊วะว่าน้า เราควรจะให้ลูกๆเรามาดูตัวกันหน่อยนา บอกเลยลูกชายอั๊วะเน่ายเก่งอย่าบอกใครเลย น่าจะพอๆกับอาหลงของลื้อเลย เราจะได้เป็นฝั่งเป็นฝา อาเฟิงยังเด็ก เจอคนที่เป็นผู้ใหญ่กว่า อาจจะปราบพยศอีได้ก็ได้นา"
"ดีๆ คนเป็นพ่อ หนักใจอย่างเดียวกลัวลูกจะไม่มีคนดูแล อาเฟิงของผม แม้จะซน ทะโมนไปบ้างแต่อีเป็นคนน่ารัก อยู่บ้านอยู่กับพวกเฮียๆ อีพูดเพราะนา เป็นเด็กดีเวลาอยู่กับพวกเฮียๆ แต่ผมไม่เข้าใจเลย ทำไมอยู่นอกบ้านทะโมนเป็นลิง ผมกลัวที่สุด กลัวลูกสาวตัวเองจะชอบผู้หญิงเนี่ยซี" ชิงเหอถอนหายใจ เมื่อนึกถึงพฤติกรรม คลอเคลียผู้หญิงของลูกสาว
"พาอีออกมาเจอผู้ชายบ้าง อยู่แต่กับพี่ชายเก่งๆ คงอยากจะเป็นเหมือนพี่ เลยเลียนแบบอ่า ลื้ออย่าคิดมาก"
- ผู้เขียน
