Miss me yet คิดถึงฉันรึยัง :)

Miss me yet 04 เพื่อนเก่า

(ไอหมอก)

พรึ่บ!

เฮ้ออออ~~ เล่นเอาตกใจเลยแหะที่เขาพูดออกมาแบบนั้นน่ะ เขารู้ได้ยังไงนะว่าไอร่าเป็นลูกสาวของฉันหรือว่าเขาแอบตามฉันมา?!

หลังจากตอกหน้าของลมเหนือฉันก็มานั่งที่ตัวเองทำท่าทางเชิด ๆ เริ่ด ๆ ใส่ไปเหมือนไม่แคร์โลกแต่ความจริงแล้วฉันกำลังตกใจกับสิ่งที่เขาพูดออกมาเหมือนกันแต่ว่าจะรู้ก็รู้ไปสิเพราะต่อให้รู้เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้อยู่ดี

"ขออนุญาตนักศึกษานะครับ อาจารย์สมชายที่สอนวิชานี้วันนี้ไม่สะดวกมาสอนเลยบอกให้กลับบ้านได้เลยนะครับและเจอกันสัปดาห์แทน" ฉันมองคนที่เดินเข้ามาบอกข่าวเกี่ยวอาจารย์ที่สอนวิชาวันนี้หน้าตาคุ้นจังเหมือนเพื่อนเก่า...

"โห่!!แล้วทำไมไม่รีบบอกให้เร็วกว่านี้~~"

"เสียเวลาจริง ๆ เลย~" เสียงนักศึกษาในห้องบ่น ๆ แล้วเก็บของออกไป ฉันเองก็เหมือนกันวันนี้ฉันไม่มีเรียนต่อเพราะงั้นก็ต้องไปทำงานต่อนอกจากเรียนตอนนี้ฉันยังธุรกิจเล็ก ๆ ที่ทำอยู่ด้วยจะพึ่งแต่พ่อแม่ก็ไม่ได้ฉันเองก็ต้องพึ่งพาตัวเองเหมือนกัน

"ไอหมอกดีใจที่กลับมาเรียนนะ^^" ฉันมองหน้าผู้ชายที่เข้ามาบอกเรื่องอาจารย์ก็คุ้นอยู่นะแต่นึกไม่ออกน่ะ

"เอ่อ..."

"เราชื่อซายน์ไงที่เรียนห้องเดียวกันจำไม่ได้เหรอ?" ซายน์...ซายน์...

"ซายน์เหรอ 0.0 " ฉันตกใจมากเพราะว่าซายน์คนนั้นเป็นหนุ่มแว่นขี้อายและไม่ค่อยคุยกับใครเท่าไหร่นัก

"ใช่เราเองอะ แหะ ๆ" เขายิ้มอย่างเขิน ๆ นิดหน่อย

"เปลี่ยนไปเยอะเลยนะเนี่ยเราจำแทบไม่ได้เลย ยอมรับว่าหน้าคุ้นแต่นึกไม่ออกขอโทษด้วยนะ" ฉันบอกกับเขาฉันมันก็สมองไม่ค่อยดีจำเพื่อนร่วมห้องตัวเองไม่ได้ซะแล้ว

"ไม่เป็นไรหรอกเราเข้าใจแต่ว่าหมอกสวยเหมือนเดิมเลยนะ ไม่สิ ๆ สวยมากกว่าเดิม ^^" เขายิ้มให้ฉัน

"ขอบคุณน้าาา~~ นอกจากจะหน้าตาเปลี่ยนยังปากหวานขึ้นอีกนะเนี่ยแบบนี้ต้องเลี้ยงข้าวแล้วละ"

"วันไหนดี?" เขาถามฉัน

"วัน..."

"วันหน้า วันไหน วันนู้น วันนี้ ก็อย่าหวัง!" หมับ! ลมเหนือพูดแทรกขึ้นมาก่อนจะกระชากแขนของฉันออกจากห้องเรียนทั้งที่ฉันกำลังคุยอยู่กับเพื่อนนี้เขาเป็นบ้าอะไรเนี่ย?!

"ลมปล่อย!!"

"ไม่ปล่อยจะปล่อยให้เธอไปแรด ๆ กับไอ้หน้าจืดนั่นหรือไงทำอะไรก็นึกถึงหน้าลูกบ้างสิ!" เขาว่าฉัน

"แล้วนายมายุ่งอะไรด้วยไม่ทราบฮะ?!"

"ว่าไงนะ?"

"ฉันจะแรด จะร่าน จะเป็นยังไงมันก็เรื่องของฉันทั้งนั้นแหละ นายมันเป็นแฟนเก่าของเก่า!!จะมาสาระแนเพื่อ?!" ฉันด่าเขากลับไปบ้าง

"เหอะ!! แฟนเก่าเหรอเราเลิกกันตอนไหนไม่ทราบ ฉันตอบตกลงจะเลิกกับเธอตอนไหนไม่ทราบฮะ?! หมอก!!" ปึก! เขาพาฉันมาที่บันไดหนีไฟและโยนตัวฉันเข้ามุมกำแพง

"นายไม่เลิกแต่ฉันเลิก!!นายจะคิดเข้าข้างตัวเองว่ายังไม่ได้เลิกกับฉันก็ได้นะแต่มันก็เป็นเพียงเรื่องเพ้อเจ้อของนาย!!"

"เพ้อเจ้อห่าอะไรวะเธอหายไปเอง!! บอกเลิกเอง!! มั่วเอาเองว่าเราเลิกกัน! ฉันยังไม่ยอมรับอะไรเลย!!"

"ทำไมนายรักฉันมากเหรอถึงได้ร้อนรนขนานั้นตอนที่ฉันหายไปน่ะ...ยังไงนายก็ต้องเลิกกับฉันอยู่แล้ว!!นายจะเดือดร้อนเพื่อ?!" ฉันเองก็ตะโกนกลับไปเหมือนกัน

"ไปเอามาจากไหนวะว่าจะเลิกอะ!!"

"จากไหนก็ต้องรู้หรอก!!แต่นายรู้เอาไว้เลยนะว่างสิ่งที่นายทำมันเหี้ย!!"

"แล้วกูทำเหี้ยอะไรละวะ?!" เขาถามและเข้าประชิดตัวของฉันมากขึ้นอีก

"เหอะ!! ทำเยอะจนคิดไม่ออกเลยเหรอว่าเรื่องอะไร..." ฉันเงยหน้ามองหน้าของเขา เขาเด็กกว่าฉันแต่ทำไมสูงขนาดนี้นะ -0-

"ก็แล้วมันเรื่องอะไรละวะ!!!?" ปัง!!

"ไอหมอก!!เป็นอะไรไหม?!" แต่ว่าซายน์ตามฉันมาและรีบเข้ามาช่วยฉันออกจากลมเหนือ

"มึงอย่าเสือก!!" หมับ! ลมเหนือกระชากคอเสื้อของซายน์

"ลม!!"

"นายจะทำบ้าอะไรนายกำลังทำร้ายหมอกนะ!!"

"เรื่องของผัวเมียมึงอย่าสาระแน!!"

"ลม!!เลิกบ้า!!" ฉันตะโกนบอกเขา

"นายมันแฟนเก่าลมอย่ามาสร้างปัญหาให้หมอก!!" ปึก! ซายน์ปัดมือของลมออกไป

หมับ! และมาจับมือของฉันเดินออกมาจากตรงนั้นทันที ฉันมองซายน์ด้วยความรู้สึกแปลกใหม่เมื่อก่อนเขาแทบจะไม่สบตาใครเลยด้วยซ้ำแต่ตอนนี้เขากลับกำลังช่วยฉันออกมาจากคนร้ายกาจอย่างลมเหนือ

"ดะเดินช้า ๆ ก็ได้ซายน์ลมคงไม่ตามมาแล้วละ" ฉันบอกกับเขาและแกะมือของเขาออกไป

"อืม" ซายน์นิ่งไป

"ขอบคุณนะที่เข้ามาช่วย" ฉันบอกกับเขา

"ไม่เป็นไรหรอกอะไรที่เราช่วยได้เราก็อยากจะช่วยนะ..." ซายน์ยิ้มอ่อนให้ฉัน

"ว่าแต่ซายน์ทำงานที่นี้เหรอ?" เพราะสายที่เราเรียนมันไม่น่าจะมาเป็นได้ตอนนี้นะ

"เป็นอัตราจ้างที่นี่น่ะทำสวัสดิการ"

"อ่อออ ก็ดีแล้วละหมอกจะได้มีเพื่อน" ฉันยิ้มให้ซายน์

"ถ้าเหงาก็มาคุยกับเราได้นะ หรือถ้าไม่มีเพื่อนทานข้าวก็บอกเดี๋ยวไปกินด้วย"

"โอเคร งั้นเดี๋ยวหมอกกลับก่อนนะพอดีว่าต้องไปทำงานต่อน่ะ" ฉันมองนาฬิกาข้อมือก่อนจะบอกลาเขาเพราะว่ามีงานจริง ๆ

"อืม งั้นเจอกันนะ"

"บายยยย~~"

บริษัท IM นำเข้า

"สวัสดีค่ะคุณหมอก"

"สวัสดีค่ะช่วงนี้เป็นยังไงบ้างคะ?" ฉันตอบกลับพี่เจนซึ่งเป็นเลขาของฉัน

"ยอดการสั่งสินค้าเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เลยค่ะ เราอาจจะต้องติดต่อบริษัทการขนสินค้าเพิ่มนะคะเพราะถ้าของได้ช้าจะไม่เป็นเรื่องดีเท่าไหร่"

"โอเคค่ะ งั้นพี่เจนลองให้พนักงานเราหาบริษัทขนส่งใหญ่มาสองสามเจ้านะคะ แล้วก็เดี๋ยวเรามาคุยกันอีกรอบว่าจะใช้บริษัทไหนดี" ฉันบอกกับพี่เจนบริษัทของฉันเป็นบริษัทเกี่ยวกับการนำเข้าโดยเฉพาะซึ่งเราจะคนนำสินค้ามาจากประเทศต่าง ๆ ตามที่ลูกค้าสั่งโดยลูกค้าจะสั่งสินค้าผ่านเราที่เป็นตัวกลาง ง่าย ๆ เลยคือถ้ามีอยากได้สินค้าตัวไหนมาขายในประเทศมาติดต่อบริษัทฉัน ฉันจะจัดการหาสินค้าและนำเข้าให้เอง แค่นี้แหละบริษัทของฉันไม่ได้มีอะไรซับซ้อนแต่ก็ทำมานานแล้วจนตอนนี้ลูกค้าเริ่มติดและต้องกาขนส่งเพิ่ม ความจริงฉันก็วน ๆ เวียน ๆ อยู่กรุงเทพตลอดนั่นแหละแต่ก็แค่มาทำงานและก็กลับเท่านั้นไม่ได้ติดต่อใครทั้งสิ้นแม้กระทั่งเพื่อนของฉันเอง

"ได้ค่ะ คุณหมอกเดี๋ยวพี่บอกพนักงานให้นะคะ และนี่เป็นเอกสารเกี่ยวกับภาษีที่เราต้องยื่นปีนี้ค่ะ"

"ค่ะ เดี๋ยวหมอกจัดการให้นะคะ" และพี่เจนก็เดินออกจากห้องทำงานของฉันไปส่วนฉันก็นั่งทำงานไปเรื่อย ๆ

Rrrr ฉันมองโทรศัพท์ที่โทรเข้ามาเป็นเบอร์ของเพื่อนฉันเอง ฉันไม่ได้ติดต่อแต่เพื่อนพยายามติดต่อฉันตอนนั้นฉันยังไม่พร้อมเจอใครจริง ๆ เลยบอกพวกมันว่าไม่ต้องติดต่อมาเมื่อพร้อมฉันจะติดต่อไปหาเองแต่ทำไมวันนี้โทรมานะหรือว่ารู้เรื่องที่ฉันกลับมาเรียนแล้ว?

"ฮัล.."

(กลับมาเรียนแล้วทำไมไม่บอกกกกกกกก!!แกยังเห็นฉันเป็นเพื่อนอยู่ไหมฮะ?!)

"ใจเย็น..." ฉันเอาโทรศัพท์ออกจากหูแทบไม่ทันเพราะว่าเสียงทะลุมาดังและแหลมมาก

(ไม่ใจเย็นนนนน!!แกทำอะไรหายไปไหนไม่เคยคิดจะบอกกันเลยขนาดกลับมาเรียนยังไม่ติดต่อกันอีกแบบนี้ฉันเสียใจนะ!!)

"ขอโทษ...ฉันเองก็พึ่งกลับมามันเลยวุ่นวายน่ะ"

(รับคำขอโทษเป็นเหล้าเท่านั้นย่ะ!!) เฮ้อออ!!

"จะเอากี่ขวดก็ว่ามาเลย"

(คืนนี้มาเจอกันหน่อยสิ ฮึก! คิดถึงแกจะตายอยู่แล้ว ฮือออออ!! แกเป็นอะไร หายไปไหนไม่ติดต่อเลย ฮึก ๆ ฉันเสียใจนะแกเห็นฉันเป็นเพื่อนอยู่ไหมอ่าาาา)

"โบอา...ขอโทษนะเดี๋ยววันนี้เลี้ยงเองอย่าร้องงงงง" โบอาเป็นเพื่อนสนิทฉันที่สุดสนิทมากจนคนเคยคิดว่าฉันกับโบอาเป็นแฟนกันเลยนะ

(ได้!!แล้วเจอกันนะหมอกคิดถึงจริง ๆ T^T)

"รู้แล้ว ๆ แล้วเจอกัน" ฉันวางสายก่อนจะมองเวลาตอนนี้ก็เย็นแล้วและงานฉันก็เสร็จพอดี นาน ๆ ทีออกไปข้างนอกบ้างก็ดีที่ผ่านมาเอาแต่ลูกเลี้ยงลูกอย่างเดียวเลยน่ะสิ เวลาส่วนมากของฉันจะอยู่ที่ไอร่าและงานเท่านั้นไม่ค่อยได้มีเวลาของตัวเองเท่าไหร่นัก แต่ว่าโทรหาไอร่าหน่อยดีกว่าคิดถึงจะแย่แล้ว

ตรู๊ดดดด

(คุมแม่ขาาาาา~~) ไม่นานไอร่าก็รับสายฉันโทรเขาโทรศัพท์ของพ่อหน้าไอร่าใกล้จอมากกกกก

"ไอร่าเอาหน้าออกหน่อยค่ะแม่มองไม่ถนัดเลย" ฉันวีดีโอคอล

(กลัวคุมแม่มองมะชัดไงคะ คิคิ)

"ถ้าใกล้ไปมันจะไม่ชัดกว่าค่ะ คุณตาไปรับแล้วเหรอ?"

(ช่ายค่ะตอนนี้คุมตาขับรถอยู่ค่าาาาา)

"บอกคุณตาขับรถดี ๆ นะคะ "

(คุมตาคะคุมแม่บอกว่าให้ขับรถดีนะค่าาาาา~~~~)

(ค่าาาา~~รับทราบค่ะ) เสียงของคุณพ่อ

"วันนี้เรียนเป็นยังไงบ้างคะ"

(ซานุดดด)

"ดีแล้วค่ะ" หลังจากนั้นฉันก็คุยกับไอร่าสักพักรู้สึกว่าพอไปเรียนแล้วจะคุยเก่งขึ้นนะเนี่ย แถมรู้จักคำใหม่ ๆ เยอะเลยแบบนี้ค่อยคุ้มกับค่าเทอมหน่อย