บทที่ 34
ปลอดภัย
SAIPAN’S PART ;
แสงแดดโผล่พ้นจากพื้นดินบ่งบอกเวลาเช้า ฉันตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียงและอาบน้ำแต่งตัว จากนั้นก็เดินลงไปยังชั้นล่างเผื่อจะทราบข่าวดีว่าคนบาดเจ็บปลอดภัยและฟื้นตื่นขึ้นมา
แม้คำพูดของหมอรินจะทำให้ฉันเสียใจและคิดมาก รวมถึงความเป็นห่วงที่มีต่อคุณไตรทำให้นอนไม่หลับ แต่ด้วยความเหนื่อยล้าของร่างกายกลับทำให้ฉันยังพอปิดเปลือกตาลงได้ ทั้งที่มันเป็นการพักผ่อนเพียงไม่กี่ชั่วโมงก็ตาม
ถึงจะรับรู้สถานะของตัวเองแล้ว แต่ก็ต้องยอมรับโดยดีว่าฉันเป็นห่วงเขามากจริง ๆ มันเลยทำให้ฉันยังหน้าด้านหน้าทนอยู่ในบ้านหลังนี้เพื่อหวังว่าจะได้รับข่าวดีว่าคุณไตรปลอดภัย
“ทำไมตื่นเร็วนักล่ะครับ นี่เพิ่งหกโมงกว่าเอง”
ครั้นก้าวเท้าลงไปยังบันไดขั้นสุดท้าย เสียงเข้ม ๆ จากทางด้านหลังก็ดังแทรกขึ้นพลันให้ฉันหันไปมองด้วยความตกใจ
“ป่านนอนไม่ค่อยหลับน่ะค่ะ แล้วก็เป็นห่วงคุณไตรด้วย”
“คุณไตรปลอดภัยแ
