รุ่งเช้าราเมศเข้ามาในห้องน้ำกำลังจะอาบน้ำ เขาก็เหลือบไปเห็นของใช้ส่วนตัวของมาริสาวางอยู่บนเคาน์เตอร์หน้ากระจก
“นี่คุณหมอโตขนาดนี้แล้วยังจะใช้แชมพูเด็กอยู่อีกจริงๆเหรอ” ราเมศยิ้มและหัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบขวดแชมพูเด็กขึ้นมาดูแล้วเปิดฝาออกสูดดมกลิ่น
“ฮืมม์..กลิ่นนี้นี่เอง หอมอ่อนๆ หอมชื่นใจติดจมูก” ราเมศพึมพำออกมาพร้อมกับคิดในใจ(ทำไมได้กลิ่นนี้แล้วเขารู้สึกดีรู้สึกผ่อนคลายนะ กลิ่นคุ้นๆ) ราเมศอ่านฉลากบนขวดแชมพูแล้วได้รู้ว่ากลิ่นหอมชื่นใจนั้นเป็นกลิ่นของดอกมะลิผสมลิลลี่
(“สงสัยคุณหมอจะชอบดอกมะลิกับลิลลี่”) ราเมศมองขวดแชมพูไปก็ยิ้มไป
เช้าวันนี้ราเมศขับรถไปส่งมาริสาที่โรงพยาบาลเอกชนที่เธอทำงานอยู่
“หมอกิตยังมาตามวอแวคุณหมออยู่หรือเปล่าครับ”
“เปล่าค่ะ”
“ถ้าเขามายุ่งกับคุณหมออีกก็รีบบอกผมนะครับ”
“ค่ะ”
“วันนี้ผมเลิกงานช้า ผมทิ้งรถไว้ให้คุณหมอนะ”
“แล้วคุณจะไปทำงานยังไงล่ะค
