17 ~ เหลือไว้เพียงความทรงจำ...

2528 คำ

ราเมศจูงมือมาริสาเดินเข้ามายังบันไดหนีไฟ เขาปล่อยมือมาริสาแล้วรีบซักถามเธอทันที “สรุปคุณหมอจะยังไง” “ยังไงของคุณหมายถึงอะไร” มาริสาทำเป็นไม่เข้าใจไม่รู้ไม่ชี้ “โธ่! คุณหมอ ก็เรื่องที่แม่ของผมขอให้เราสองคนแต่งงานกัน คุณหมอจะปฏิเสธหรือตกลง” “แต่คุณเป็นคนปฏิเสธเองมาตั้งแต่ต้นไม่ใช่เหรอคะ” “ก็ผมไม่รู้หนิครับว่าเป็นคุณหมอ อยู่ๆแม่ก็จะมาจับผมคลุมถุงชนกับใครก็ไม่รู้” “แต่..ฉัน..” มาริสาอึกอัก “แต่อะไรครับคุณหมอ..” ราเมศรอฟังคำตอบจากปากมาริสาอย่างคาดหวัง “แต่คุณก็รู้ว่าฉัน..ไม่ชอบคนเจ้าชู้แบบคุณ!” “แต่..ผมชอบคุณหมอไปแล้วน่ะสิครับ” ราเมศยื่นหน้าเข้าไปใกล้มาริสาแกล้งทำทีจะหอมเธอ เขาค่อยๆก้าวเข้าไปใกล้เธอทีละนิด มาริสาก็ถอยหลังไปเรื่อยๆทีละนิดจนแผ่นหลังเธอแนบติดกับผนังก็ต้องหยุดชะงักไม่มีทางจะหลบหลีก ราเมศที่ก้าวตามมาก็หยุดไม่ทัน จากที่เขาแค่จะแกล้งเธอก็กลายเป็นจุ๊บแก้มของเธอเข้าจริงๆ จากแก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม