"ทำบ้าอะไรของคุณ ปล่อยฉันจะไปหาลูก!" เธอตะเบ็งเสียงแข็งโวยวาย ดีดดิ้นหวังให้หลุดจากอ้อมแขนแกร่งที่กอดรัดเอวเธอไว้แน่น
ตุบ ตุบ แปะ เธอทั้งทุบทั้งตี แต่คนกะล่อนก็ไม่คิดปล่อยเธอให้เป็นอิสระ
"เราต้องคุยกันน้ำอุ่น...โอ๊ย โอ๊ย เจ็บ น้ำอุ่น!" มือหนึ่งกอดเอวหญิงสาวไว้แน่น อีกมือรีบลงกลอนประตูจนแน่นหนา คิดว่าไม่มีใครที่จะเข้ามาได้ เธอก็ยังคงดิ้นรนต่อไป ทั้งทุบทั้งหยิกเท่าที่จะทำได้
"ฉันไม่คุย ไม่มีอะไรจะคุย ปล่อย!! อ๊าย!...ออกไปไอ้คนเลว!" ร่างกายบอบบางถูกนำพามายังเตียงนอน เขาเหวี่ยงเธอจนร่างการกระทบกับพื้นที่นอนนุ่ม แล้วจึงตามคราบคร่อมตรึงสองแขนของเธอไว้เหนือหัว
"เลวยังไงก็ผัวเธอ" เขาจ้องมองหน้าเธอและยกยิ้มมุมปาก ส่วนคนใต้ร่างที่ตอนนี้สีหน้าเกรี้ยวโกรธ จนแทบอยากจะพ่นไฟใส่เต็มที แต่แรงที่มีก็ไม่สามารภขยับต่อสู้ได้ เพราะเขาทั้งใช้มือจับและใช้ขาหนีบลำตัวเธอไว้ จนไม่สามารถไหวติงไปไหน
"มั่นหน้า! ปล
