แอ๊ด!
“ยัยตาฉันมาแล้วย่ะ!" เปิดประตูห้องเข้ามาพร้อมกับน้ำเสียงสดใส “พี่หมอเผือกมาเหรอแก” เมื่อเห็นแผ่นหลังใหญ่กว้างของผู้ชายนั่งหันหลังมาทางตนเลยถามเพื่อนรัก
“ไม่ใช่หรอก แต่เป็นแขกแก ผู้ชายของแกน่ะ” ต้องตาตอบเพื่อนยิ้ม ๆ พลางบุ้ยปากไปทางผู้ชายหน้านิ่งไร้อารมณ์อย่างขุนพิทักษ์ แล้วเขาก็เอี้ยวหันไปทางกิ่งมณีที่เดินไปยังโซนทำครัว
“พี่เองครับ”
ข้าวของในมือกิ่งมณีแทบล่วงหล่น เมื่อจำน้ำเสียงขรึมได้ แล้วก็ใช่จริง ๆ เมื่อมองโฟกัสไปยังผู้ชายที่นั่งคุยกับเพื่อนชัด ๆ “แกเปิดห้องให้คนแปลกหน้าเข้ามาได้ยังไงยัยตา” ต่อว่าเพื่อนรักทันที
“เอ้า! แปลกหน้าที่ไหน คุณขุนพิทักษ์ก็เป็นเจ้านายแกนะ มีตำแหน่งสูงกว่าแกในที่ทำงาน แถมเป็นหุ้นสวนของบริษัทพ่อแกด้วย ฮ่า ๆ” ต้องตาโต้กลับเพื่อนพลางหัวเราะเสียงดังตามท้าย
“มันก็ใช่ไง แต่สำหรับฉันเขาคือคนแปลกหน้า ออกไปจากห้องฉันเลยนะคุณขุนพิทักษ์”
“ได้ไงยัยกิ่ง ฉันชวนเขา
