ราเมธถอนริมฝีปากหนาออกจากปากเรียวบาง มองหน้าคู่หมั้นแสนสวยที่ลมหายใจเป่ารดกันผะผ่าวด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป
“บอกแล้วไงว่าอย่าดื้อกับพี่” ราเมธพูดเสียงพร่าก่อนจับร่างบางขึ้นอุ้ม พาเธอไปวางยังโซฟาตัวยาว เมื่อร่างบางสัมผัสกับเบาะนิ่มเธอเริ่มได้สติ ตะกายร่างหนีแต่ไม่ทันเสียแล้วเขาโถมร่างเข้ามาทาบทับเอาไว้ ไม่ให้เธอลุกหนีไปไหนได้
“จะหนีไปไหน ไหนบอกว่าเก่งไง ทำไมต้องหนีด้วย” ราเมธแกล้งแหย่คู่หมั้นสาวสวยที่เอาแต่ใจในอ้อมแขน
“ปล่อยนะ คนบ้า คอยดูนะถ้าพี่รามทำอะไร วายจะ...จะ…”
“จะอะไรเหรอ” ชายหนุ่มลากเสียงถามอย่างยียวน
“จะกัดลิ้นตาย” สิ้นคำพูดของหญิงสาว ชายหนุ่มหัวเราะอย่างขบขันวาโยหน้างออย่างอารมณ์เสีย เมื่อเห็นเขาหัวเราะเยาะเธอ
“ดีเหมือนกัน พี่จะได้หาคู่หมั้นคนใหม่” ชายหนุ่มพูดกลั้วหัวเราะ
“คนบ้า!!! นี่คิดจะหาคนใหม่เหรอ ไม่มีทางเสียหรอก น้องวายจะขัดขวางทุกวิถีทาง” หญิงสาวมองหน้าคู่หมั้นหนุ่มเ
