บทที่๑๐ หนีความจริง
ฮามาดี้ลูกใคร คำถามแรกเมื่อต่างกลับเข้ามาในห้องแล้ว เข็มหอมส่ายหน้าเหนื่อยหน่ายแต่ไม่หันไปมองคนพูด หล่อนเดินไปนั่งลงใกล้เปลเด็กซึ่งลูกที่ตกเป็นจำเลยกำลังนอนเล่นกับข้าวสวยที่นั่งจับนิ้วเล็กๆ ของน้องอยู่ข้างๆ
เข็มหอมหันมาสบตาไฟรัสแล้วหันกลับไปมองหน้าลูกที่ยิ้มปากกว้างเมื่อมีคนหยอกเย้าอยู่ใกล้ๆ
“ฉันรู้ว่านายรู้ ดีเอ็นเอลูกก็อยู่บนใบหน้า แต่สิ่งที่ฉันไม่แน่ใจว่านายไม่รู้หรือนายจำไม่ได้แล้วกันแน่ก็คือ ฉันรักนายคนเดียว ไม่เคยมีและจะไม่มีใครอีก ฉันรักนายนะไฟรัส” หล่อนพูดไม่ได้หันมามอง แต่รับรู้ถึงสัมผัสที่แก้ม
“ผมก็รักพี่ รักมากที่สุด”
เข็มหอมหันไปสบตาเมื่อเขาผละออกห่าง แต่รอยยิ้มที่กำลังจะมอบให้กลับอันตรธานไปกับคำพูดต่อมา
“ผิงเคยรักผมบ้างไหม”
“ก็บอกอยู่ว่ารัก รัก รัก”
“ถ้าผิงรักผมทำไมถึงท้องกับคนอื่นละ ผิงคิดว่าผมโง่หรือยังไงถึงไม่รู้ว่าไม่ใช่ลูกผม ถึงเด็กจะน่ารักแต่
