ช่วงสายวันหนึ่งหลังจากสถานการณ์เป็นไปอย่างปกติ จู่ๆ เจิ้งไป่ซูเดินทางมาหาถงอวี้ที่จวน เขาทำตัวสบายราวกับเป็นสมาชิกในครอบครัวโดยแท้ แม้ถงอวี้จะไม่ชอบใจนักแต่ก็เอ่ยอะไรมากไม่ได้เพียงแต่ยิ้มการตลาด มีเพียงหม่าหย่งเต๋อที่แสดงสีหน้ารังเกียจคนตรงหน้าที่มาวอแวภรรยาตัวน้อยของเขาอย่างเปิดเผย เขาทั้งตวาดข่มขู่ทั้งที่ไม่มีใครได้ยิน
ทั้งคู่สนทนากันอยู่พักใหญ่หางตาเหลือบเห็นสตรีนางหนึ่งรูปร่างอวบอั๋น ผิวพรรณเกลี้ยงเกลาแต่งกายจัดเต็มมาเยือนจวนถงอวี้เช่นกัน ใบหน้าเจิ้งไป่ซูที่เดิมทีมีรอยยิ้มผุดอยู่เต็มใบหน้ากลับเปลี่ยนสีทันที เขารึอุตส่าห์แอบหนีออกมานางยังกล้าตามมาก่อกวนอีกหรือนี่
หากแต่อีกฝ่ายกลับมีสีหน้าเคร่งขรึม ‘ว่านเจียเจีย’ ภรรยาตบแต่งตวัดสายตามองผู้เป็นสามีจอมเจ้าชู้ก่อนจะเบนสายตาเลื่อนมาที่สตรีเจ้าของจวนซึ่งอยู่ในสถานะผู้เช่า ถงอวี้ยิ้มในใจเอ่ยบางอย่างต่อเจิ้งไป่ซูด้วยสีหน้ากังวลน้ำเสียงเบาราวก
