“ก็ไม่เคยถามข่าวคราวพี่เลยแล้วจะรู้ไหมล่ะ” สุรเชษฐ์ว่าเสียงงอน ๆ
“โธ่พี่เชษฐ์ ก็ญาเรียนหนักนี่คะ” เธอถามข่าวพี่ชายจากพ่อเสมอแต่พ่อก็ไม่เห็นบอกอะไร บอกแค่ว่าพี่ชายก็เหมือนเดิม พ่อของเธอคงอำเล่นเพราะรู้ว่าลูกสาวใกล้จะกลับบ้านจึงอยากให้มาเห็นกับตาตัวเอง สุกัญญาเดินไปกอดคอพี่ชายแล้วหอมแก้มหนึ่งฟอด ตอนนี้เรียนจบแล้วและเธอก็รู้สึกโล่งไปเปลาะหนึ่ง แต่ก็ยังกังวลกับที่ทำงานใหม่อยู่ดี
“เอาล่ะ ๆ ไปล้างมือมากินข้าวก่อนค่อยคุยกัน แม่หิวแย่แล้ว” พวงแก้วบอกทุกคน เนื้อนวลจึงเดินเข้าห้องตัวเองเมื่อจัดอาหารและตักข้าวเสร็จ
“แล้วนั่นคนใช้คนใหม่หรือคะ ญาไม่เคยเห็นหน้า”
“อือ ชื่อนวลคนใช้ส่วนตัวของพ่อเชษฐ์” พวงแก้วตอบลูกสาว ซึ่งตอนนี้เธอก็เริ่มยอมรับในฝีมือการทำงานของเนื้อนวลมากขึ้น เพราะใช้อะไรเนื้อนวลก็ทำได้ดีและเสร็จทันเวลา
“อ้อ ที่พี่ศักดิ์เล่าให้ฟังใช่ไหมคะ” สุกัญญานั่งลงข้าง ๆ สุรเชษฐ์
“อือ”
สุรเชษฐ
