ถึงเวลาเข้านอนสุรศักดิ์แปรงฟันเสร็จเดินขึ้นมาบนห้องที่อยู่ชั้นสองของบ้าน มธุรสนั่งหน้าบึ้งอยู่ที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งรออยู่แล้ว
“เมื่อตอนเย็นพี่คุยอะไรกับนวล”
“คุยอะไร” สุรศักดิ์เลิกคิ้วขึ้นสูงข้างหนึ่ง
“ไม่รู้ก็เห็นคุยกันจู๋จี๋”
“จะบ้า ไปเอามาจากไหน” อะไรทำให้มธุรสคิดอย่างนั้น
“ก็ฉันเห็นอยู่”
“พี่ก็ถามเรื่องงานทั่วไป พี่ถามนวลว่าทำงานที่นี่เป็นยังไงบ้า…”
“โกหก! พี่ชอบมัน” มธุรสเริ่มเสียงดังขึ้นเรื่อย ๆ และเดินเข้าไปเอามือทุบอกเขารัวแรง จนภูริศที่นั่งมองพ่อกับแม่อยู่บนเตียงนอนรีบเปิดประตูออกจากห้องไปเงียบ ๆ เขาไม่ชอบเวลาที่พ่อกับแม่ทะเลาะกัน
“ไปกันใหญ่แล้วเบียร์ เบียร์ไปเอาความคิดนี้มาจากไหน” สุรศักดิ์พยายามรวบมือภรรยาไว้
“ก็สิ่งที่พี่ทำกับนวลไง” เห็นเขาพูดไปยิ้มไปกับเนื้อนวลใครจะไม่คิด
“พี่ทำอะไร”
ทั้งสองยังต่อปากต่อคำกันต่อจนลืมไปว่าลูกชายไม่ได้อยู่ในห้องแล้ว
มือเล็ก ๆ เคาะป
