ตื่นมาเกือบสี่โมงครึ่งเด็ก ๆ ก็บ่นหิวข้าว
“พี่นวลแก้มอยากกินผัดวุ้นเส้นใส่ไข่ค่ะ” วนิดาบอกเนื้อนวลที่กำลังนั่งนวดขาให้พ่ออยู่ข้างเตียง
“ภูก็อยากกิน”
เนื้อนวลยิ้มให้และบอกเด็ก “ได้ค่ะ แต่พี่นวลขอทำธุระให้คุณพ่อเสร็จก่อนนะคะ แล้วพี่นวลจะไปทำให้”
“ค่ะ/ครับ”
“แก้มกับภูไปอยู่กับคุณปู่ก่อนนะคะ เสร็จแล้วเดี๋ยวพี่นวลจะพาไปอาบน้ำ”
“ค่ะ/ครับ” เด็กน้อยสองคนวิ่งออกไปนอกห้องหาปู่ที่น่าจะกลับมาจากตีกอล์ฟแล้ว
เนื้อนวลลุกขึ้นเดินไปเก็บที่นอนเด็กแต่สุรเชษฐ์ก็ห้ามไว้ก่อน “ไม่ต้องเก็บหรอก”
“ทำไมล่ะคะ”
“เดี๋ยวคืนนี้ก็ต้องนอนอีก แก้มกับภูไม่ยอมนอนกับย่าหรอก” โดนตีหนักขนาดนี้รับรองว่าวนิดากับภูริศยังไม่เลิกกลัวย่าแน่
“อ้อ แล้วใครจะดูแลเด็ก ๆ คะ” เพราะเขาคงดูแลเด็ก ๆ ไม่ได้
“ก็เธอไง”
“ฮะ! คืนนี้ฉันต้องนอนในห้องนี้หรือคะ” เนื้อนวลถามเขาเสียงตื่น เธอจะนอนห้องนี้ได้อย่างไรกัน เธอนอนไม่ได้หรอก ไม่ชินเล
