“นี่มันอะไรกันนี่”
จัสมินอุทานอย่างตกใจรีบเข้าไปดูหญิงสาวที่มีท่าทางหวาดกลัวเหล่านั้น บางคนที่แผลฟกช้ำตามตัวแต่ส่วนใหญ่พวกเธอจะไม่ถูกทำร้ายใบหน้าและส่วนที่พ้นเสื้อผ้า
“นี่มันอะไรกัน เกิดอะไรขึ้น” จัสมินพึมพำ “ใครเป็นคนทำร้ายพวกเธอ”
“ก็เจ้าโจรราอูลนะซิ มันปล้นฆ่าคนในครอบครัวฉันและจับฉันมาขายไง” หญิงสาวคนหนึ่งตะโกนตอบราวคนเสียงสติแล้วก็ร้องไห้ออกมา
“อย่าร้องไห้ซิ พวกเราต้องร่วมมือกันถึงจะหนีเจ้าโจรชั่วนั้นได้” จัสมินพยายามปลอบโยนและให้กำลังใจ
“หนีเหรอ นี่ไงละโทษของการหนี” หญิงสาวอีกคนถลกเสื้อขึ้นจนเห็นเนินอกแต่ใต้ราวนมด้านขวากลับมีรอยแผลยาวเป็นยาวเกือบหกนิ้ว จัสมินเกือบเผลอร้องกรี๊ดกับแผลที่แสนน่ากลัวนั่นได้แต่ยกมือปิดปากตัวเองแน่น
“แต่ถ้าอยู่เฉยๆ ก็ไม่ต้องเจ็บตัวแบบนี้หรอก” ดีนายืนกอดอกมองด้วยสายตาไร้ความรู้สึก
“ทำไมพูดแบบนี้ เราเป็นผู้หญิงเหมือนกันน่าจะช่วยเหลือกัน!” จัสมินโ
