“ฮ้าว~” ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ที่กำลังลืมตามันเวลากี่โมงกี่ยามแล้วรู้ตัวแค่ว่านับเงินหาวยาวมาก ร่างระบม รู้สึกจะเจ็บไข้หนาวสั่น แอร์ก็เย็นจนไม่รู้จะเย็นยังไง ส่วนตัวต้นเหตุก็ไม่รู้ว่าหนีหายไปไหน พี่คริช!
“อู๊ย~” ฉันเอี้ยวตัวแค่นิดเดียวก็ปวดเมื่อยไปทั้งตัว ไม่มีตรงไหนที่ไม่รู้สึกปวดเมื่อยเลยสักนิด เวลานี้ฉันอยากกลับบ้านมากเลยค่ะ นับอยากหนีอีตาพี่คริชสุดหื่นกลับบ้าน T_T
“พี่คริช พี่คริชคะ” แต่สุดท้ายถึงจะอยากหนีกลับบ้านหรือไม่อยากเห็นหน้าเขายังไงก็ตามแต่เวลานี้ตัวนับเงินเองเหมือนคนพิการไปชั่วขณะ ฉันอยากเข้าห้องน้ำ ปวดฉี่จนจะราดอยู่แล้ว แต่มันไม่สามารถพึ่งพาตนเองได้เลยถึงได้ตะโกนเรียกพี่เขาทั้งที่ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะอยู่รึเปล่า
“จ๋า ตื่นแล้วเหรอครับ” เสียงพี่เขาดังขึ้นจากด้านนอก รอไม่ถึงนาทีพี่คริชก็เดินเข้ามาด้วยชุดอยู่บ้านสบาย ๆ แต่ความดูดีก็ยังไม่สิ้นสุด ท่าทางพี่เขาชิลมาก กระปรี้กระเปร่
