“เอ้าๆ เฮ้ย! ปัถย์ ดื่มเบาๆ หน่อย ยิ่งพูดยิ่งดื่ม เอากับมันสิ”
ปูรณ์เอื้อมมือคว้าขวดเหล้าในมือของปัถย์ ไม่อยากให้น้องดื่มเอาดื่มเอาแบบนี้ ไม่ได้กลัวว่ามันจะเมาหรอกนะ แล้วก็ไม่ได้กลัวว่ามันจะคลานกลับบ้านไม่ไหวจนเขาต้องไปส่ง แต่เขากลัวว่าประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยเหมือนตอนที่หอบหิ้วไอ้หมอไวทย์ไปส่งที่บ้าน
สุดท้ายคืนนั้นหมอไวทย์กับหนูหน่อยก็ได้เปิดเผยความในใจต่อกัน หรือว่าเขาควรทำแบบนั้นดี ปัถย์จะได้เลิกบ้าสักที
“พี่ปูรณ์อย่ามายุ่งกับผม ผมโคตรเซ็งเลย ยายน้ำว้าตามติดผมตลอด นี่ด่าเท่าไหร่ก็ไม่ฟังนะ อ่อยชะมัด”
“แล้วเอ็งไม่ชอบเหรอวะ อ่อยๆ น่ะ เห็นมาที่นี่ทีไรก็ชอบแต่สาวขี้อ่อยทั้งนั้น”
“มันไม่เหมือนกันเลยพี่”
“ไม่เหมือนตรงไหนวะ อธิบายสิ”
“ก็...”
ปัถย์ตอบไม่ได้ เพราะที่ไม่เหมือนน่ะ ไม่ใ
