“นอนคุยกันก่อนได้มั้ยคะ น้ำอยากอยู่กับน้าปัถย์แบบนี้ น้าปัถย์ยังไม่ตอบคำถามน้ำเลย”
“คำถามไหน”
ถามเสียงสั่น เพราะไม่ใช่แค่อกอวบแนบชิด แต่กลิ่นกายสาวที่กำจายออกจากร่างของน้ำว้า และกลิ่นของความปรารถนาเริ่มมีปฏิกิริยากับเขา เขากำลังตื่นตัว
“เรื่องน้ำจะเป็นของคนอื่น”
“ไม่...” อ้อมแขนกระชับขึ้นอัตโนมัติ
“น้ำเป็นของน้า”
“ถ้าน้ำเป็นของน้าปัถย์ น้าปัถย์จะผลักไสน้ำทำไมคะ”
“โธ่... น้ำ... น้ำไม่เข้าใจ”
“ใช่ค่ะ น้ำไม่เข้าใจ น้าปัถย์ก็บอกน้ำสิคะ น้ำจะได้เข้าใจ”
น้ำว้าขยับร่างขึ้นสูง หล่อนประคองใบหน้าหล่อคมเข้มของเขาเอาไว้ มองลึกเข้าไปในดวงตาคู่คมอย่างแสนรัก หล่อนรักเขาเหลือเกิน รักคนเดียวเสมอมา รักจริงๆ ไม่ใช่หลงใหล
เพราะหากหล่อนหลงเขา โดนด่าครั้งสองครั้ง หล่อ
