“อาไวทย์พอค่ะ หยุดก่อน ซี้ด… พอ… หยุด… อื้อ… หนูหน่อยไม่ไหว ซี้ด… อื้อ… ไม่ไหว… อาไวทย์… อื้อ…”
หนูหน่อยครวญครางในทุกจังหวะที่ดอกไม้บอบบางถูกรุกล้ำ ร่างของหล่อนเบาราวล่องลอยได้ หล่อนทั้งสุข เสียว อัดอั้นจนอยากจะกรีดร้องซ้ำๆ เพราะอาไวทย์ไม่ยอมหยุดเล่นลิ้น
เสียงหล่อนร่ำร้องให้เขาหยุดไม่ต่างจากแรงกระตุ้นให้เขาไปต่อ และเมื่อความอัดอั้นทั้งหมดพังทลาย เสียงกรีดร้องแว่วหวานก็ดังขึ้นอีกครา ความซ่านเสียวพวยพุ่งกระจายไปทั้งร่าง ก่อนจะพุ่งตรงสู่กึ่งกลางกายตรงตำแหน่งของดอกไม้ที่ปลายลิ้นยังคงหยอกเย้ารัวเร็ว
“อาไวทย์พอค่ะ ซี้ด… พอ… หนูหน่อยไม่ไหว ซี้ด… อื้อ… ไม่ไหว… อาไวทย์… อื้อ…”
อีกครั้งที่หล่อนสั่งให้เขาหยุด แต่เขาหยุดไม่ได้ เขายังอยากกินหล่อนให้อิ่ม ไวทย์ยิ้มทั้งที่ริมฝีปากแนบชิดติดดอกไม้งาม เขาเข้าใจอาการที่หนูหน่อยเป็น หล่อนเสียวสุ
