ตอนที่ 16 ปลอบใจ
“ฮึก ฮือ ฮือ”
“โอ๋ๆ ไม่ร้องนะครับคนดี”
ทรอยกำลังปลอบหญิงสาวในอ้อมกอดอย่างทะนุถนอม ดวงตาคู่งามของเธอแดงก่ำเพราะร้องไห้ออกมาหนักมาก เสื้อผ้าที่ถูกดึงทึ้งจนหลุดลุ่ยสร้างความสงสารและโกรธคนพวกนั้นขึ้นมาในใจของคนที่โอบร่างอยู่อย่างเห็นได้ชัด
เขากระชับอ้อมกอดแน่นและจูบหน้าผากงามครั้งแล้วครั้งเล่า มือที่ว่างอยู่ก็ลูบหัวปลอบประโลมเธออยู่อย่างไม่เหน็ดเหนื่อย แชมเปญรู้สึกดีขึ้นมามากเมื่อพวกเขามาช่วยเธอทันเวลา แต่ก็ยังไม่หายตกใจและสั่นเทาอยู่ดี
เทรย์จัดการเรื่องทุกอย่างเสร็จก็ขึ้นมาบนรถในฝั่งคนขับ เขามองคนตัวเล็กในอ้อมกอดของน้องชายด้วยความสงสาร มือหนาเอื้อมไปลูบที่หัว และริมฝีปากก็ซุกลงที่แก้มนวล อีกทั้งยังเลื่อนมือมาเช็กน้ำตาให้เธอ
“ไม่เป็นไรนะ พวกเราอยู่นี่แล้ว”
ชายหนุ่มพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ดวงตาดุดันภายใต้แว่นตามองเธอด้วยสายตาเปี่ยมรัก
“ฮึก ขอบคุณมากค่ะ”
เธอพูดแค่น
