ตอนที่ 11
“ว่าไงล่ะเคน มีอะไรจะให้ลูกสาวข้าวฟ่างหรือ”
เอาไงดีวะ! ทั้งเนื้อทั้งตัวตอนนี้มีข้าวของไม่กี่ชิ้นติดตัวมาเสียด้วยซิ แต่การได้เห็นใบหน้าเปื้อนยิ้มอย่างพอใจ สายตาเยาะเย้ยถากถางกับสถานการณ์อันชวนอึดอัดใจด้วยหาทางออกไม่ได้จากโตยธรก็ยิ่งพานให้หงุดหงิด จนเผลอตวัดสายตาเกรี้ยวกราดไปยังแม่กระถินริมรั้วตัวดี ไม่ได้อยากมีอารมณ์โทสะกับเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม แต่เมื่อเห็นรอยยิ้มแหยะแหยจากยายตัวเล็กจอมแสบที่ทำให้เขาเจอดีตลอด ความโกรธก็พลุ่งพล่านจนระงับอารมณ์ตัวเองเอาไว้ไม่ได้
“ไม่มีอะไรมากหรอก ก็แค่ของเล็กๆ น้อยๆ ชิ้นหนึ่งเท่านั้นเอง” ใช่! เขาลืมไปได้ยังไงกัน มีของชิ้นหนึ่งที่ซื้อให้เป็นของขวัญแก่กันต์กนิษฐ์ แต่เพราะเกิดเรื่องเสียก่อน จึงไม่ได้ให้หญิงสาว แล้วตอนนี้ของชิ้นนั้นก็ยังอยู่ในกระเป๋าเงินเขาเลยนี่นา
“อะไรหรือคะคุณป๋า” กันต์กนิษฐ์เอ่ยถามเสียงใส ดวงตากลมใสแจ๋วมองโดโนแวนด้วยความอย
