ตอนที่ 23
“จับขึ้นเตียงตอนนี้คงไม่ได้ กลายเป็นโคแก่พรากผู้เยาว์ ติดคุกหัวโต คงไม่สนุก ถ้า...” นิ้วยาวไล้เลื่อนลงมาบนลำคอแกร่ง ยิ้มวามวาว นัยน์ตาพราวระยับ “ต้องติดคุกตอนแก่ๆ คงไม่สนุกหรอกนะ”
มีอะไรทำให้กันต์กนิษฐ์กลัวได้บ้างนี่ เขาไม่อยากให้หญิงสาวไว้ใจคนมากเกินไป คนเราถึงเป็นญาติใกล้ชิด เห็นมาแต่อ้อนแต่ออก เคยอุ้มชูเลี้ยงดูมา แต่ถ้าหลงมัวเมาในตัณหา บ้าขึ้นมาก็ไม่สนใจหน้าอินทร์หน้าพรหมที่ไหนเหมือนกัน
“ถึงแก่ก็ยังมีไฟ...แก่อย่างมะพร้าวห้าว มีเสน่ห์เร่าร้อนเหลือหลาย ยังไงผู้หญิงก็สนใจไม่ใช่หรือไง” ไม่เจาะจงไปว่าเป็นอีกฝ่าย เดี๋ยวพาเข้าตัวเขาอีก ขี้เกียจปวดหัวหาคำพูดมาโต้กลับ
“เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ตามที่คุณป๋าบอกไป ส่วนตอนนี้กลับไปได้แล้วยายตัวยุ่ง ถึงพ่อเมฆไม่อยู่แต่อย่าลืมแม่ข้าวล่ะ นั่นก็จอมจับผิดด้วยไม่ใช่หรือไง”
เห็นใจดีอย่างนั้น ปากบอกว่าไม่มีอะไรหรอก ทว่ามนต์สิกานต์น่ะสายตาและความร
