คนป่าที่ 16
หนังปลากรอบ
หน้ากองไฟเล็กๆ อากาศหนาวจัดทำให้หญิงสาวมีควันพวยพุ่งออกจากปากยามหอบหายใจ พื้นดินปูด้วยหนังสัตว์อย่างหนา นางถูกพี่หมีจับให้หมอบคุดคู้อยู่ตรงนั้น เพราะกลัวนางจะหนาวจึงไม่ได้ดึงหนังหมีที่ห่อตัวนางออก ชายหนุ่มเพียงตวัดขนอ่อนนุ่มขึ้นไปไว้บนแผ่นหลัง เพื่อเปิดทางให้สอดใส่แท่งเนื้อเข้าไปได้โดยง่าย
เสียงฮึดฮึดฮัดฮัด ว่านลุ่ยถูกกระแทกจนตัวโยก แต่สายตานางกับจิกกัดเจ้าปลาตัวโตไม่ยอมปล่อย มือก็เอื้อมไปพลิกไม้เพราะกลัวไฟจะเผาจนไหม้กินมิได้
ด้านหลัง ชายหนุ่มร่างโตบังคับแท่งเอ็นเข้าออกด้วยความยากลำบาก นางตัวเล็กคับแน่นมาก ยิ่งกระทำในอากาศหนาวเช่นนี้ก็ยิ่งคับแน่น จนเค้าต้องใช้กำลังบังคับข่มเหงนางแรงกว่าเดิม
“ซีดดด...เบาๆ หน่อยจะตายรึไง ข้าเจ็บนะ!”
ว่านลุ่ยหันกลับไปตวาดเสียงดังใส่คนด้านหลังด้วยภาษาต้าเว่ย แม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายไม่เข้าใจ แต่นางก็ยังอยากจะด่าออกมา “…”
เวลาผ่านไปนานส
