“ผมแกะรอยไอ้หมอนั่นจากกล้องวงจรปิดจนจับตัวมันส่งตำรวจได้แล้วครับท่าน ส่วนนี่เป็นกระเป๋าที่ไอ้หมอนั่นชิงไปครับ”
ภาคภูมิกล่าวรายงานผู้เป็นนายพร้อมกับวางกระเป๋าสะพายสีหวานลงบนโต๊ะกระจกเตี้ยๆตรงหน้าชายหนุ่มที่กำลังเอนหลังพิงผนังโซฟาในท่าสบายๆ ทว่าสีหน้าเคร่งขรึมตั้งแต่เมื่อวานแล้ว
“ไหน ขอดูหน่อย”
ภูดิสดีดตัวนั่งตัวตรงพลางคว้ากระเป๋าที่ลูกน้องวางไว้ตรงหน้ามาอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ถือวิสาสะค้นกระเป๋าเพื่อตรวจเช็คข้าวของภายใน เมื่อเห็นว่าสิ่งที่เธอได้บอกเอาไว้ยังมีครบก็เป่าปากออกมาด้วยความโลงใจ แต่กระนั้นก็มิวายหยิบสุดเล่มเล็กสีชมพูของเด็กมาเปิดดู
“ไหนบอกว่ามีสามีแล้วไง ทำไมยังไม่ระบุชื่อพ่อเด็กในเอกสารอีก”
ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเองเบาๆ จากนั้นก็เปิดหน้าอื่นต่อเรื่อยๆกระทั่งมาหยุดตรงหน้าที่ระบุอายุครรภ์ของเธอ
“ท้องได้สามสิบสองสัปดาห์อย่างนั้นเหรอ”คิ้วเข้มขมวดขึ้นชนกันราวกับคนที่กำลังใช้ความคิด
