นางบำเรอไร้ราคี

บทที่2.นางบำเรอคนใหม่..

ชายหนุ่มฉุนกึก อารมณ์เดือดปะทุขึ้นรวดเร็วเหมือนลาวาเดือดกำลังจะหลอมละลาย สาวใช้แสนหวานตรงหน้าแสนหยิ่งทะนง ไม่ยอมรับอะไรเป็นสิ่งตอบแทนหลังถูกเขากระชากพรหมจรรย์จนขาดวิ่น แววตานิ่งสนิทเหมือนกำลังสบตากระทิงดุก่อนเผด็จศึก ค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้าใกล้พร้อมทั้งเค้นเสียงออกมาจากก้นบึ้งหัวใจ ที่กำลังลุกไหม้ไปด้วยเพลิงโทสะร้อนแรง

“ไม่คิดจะบอกชื่อแซ่ให้ฉันรู้จักสักหน่อยเหรอ เพื่อฉันอยาก...ขึ้นมาอีกครั้ง...จะได้เรียกหาเธอถูกคน ไม่เอาอะไรเลยก็ดีเหมือนกันนะ พึ่งจะรู้ว่าของฟรีบนโลกนี้หวานฉ่ำเหลือเกิน” เขาลากเสียงต่ำๆ จ้องมองผิวกายขาวเนียนที่พ้นชายผ้ามาไม่วางตา ก่อนจะกระโจนขึ้นบนเตียงหนากอดปล้ำทัดดาวอีกครั้ง ปราบพยศเธอให้รู้ว่าไม่มีอะไรในโลกนี้สามารถหลีกหนีเขาไปได้ ถ้าอีเกร์ ราโคยคนนี้ต้องการ!

“อย่า อย่า! ได้โปรด?” ทัดดาววิงวอนเสียงพร่า ดวงตาหวานกลบไปด้วยน้ำใสๆ

“ก็เธอไม่ยอมเรียกร้องอะไรนี่และฉันก็ยังไม่อิ่ม ให้ฟรี! อีกครั้งจะเป็นไรไปล่ะ ร่างกายเธอคงไม่สึกหรอเท่าไหร่หรอกมั้ง” ชายหนุ่มเอ่ยหยามหยัน เขาแนบเรียวปากทาบทับกลีบปากนุ่ม ครอบครองเพื่อตัดเสียงร้องห้ามที่น่ารำคาญ มือใหญ่กระชากผ้าห่มหนาหนักโยนทิ้งไปอย่างไม่ใส่ใจ ใช้ร่างกายใหญ่โตกักกันการดิ้นรนทุกทิศทาง

เสียงห้ามหายไปหลังริมฝีปากหนาที่กระแทกปิดเพื่อตัดความรำคาญ ชายหนุ่มบดจูบหนักๆ ขยี้กลีบปากหวานฉ่ำดูดซึมความหวานละไม เริ่มขยำขยี้หน้าอกอวบที่หมายตาเอาไว้ โดยทัดดาวพยายามดิ้นรนสุดแรงเกิด แต่ก็ไม่อาจต้านแรงที่มากกว่าได้ กายเปล่าเปลือยเสียดสีจนไฟลุกพรึ่บพับ เขาครางเสียงแผ่วพร่าด้วยความพอใจ

“ดิ้นแรงๆ เลยคนสวย ฉันชอบ” เสียงแหบห้าวครางในลำคอด้วยความพอใจอย่างยิ่ง เขาสนุกในเกมรักที่ดุเดือดมากกว่าบทรักร้อนๆ ที่เคยผ่านมา ยิ่งทัดดาวกระเสือกกระสนเท่าไหร่ร่างกายก็ยิ่งแนบชิดกันมากขึ้น มือกางกุมความอวบใหญ่เต็มอุ้งมือ บีบบี้ขยำขยี้ยอดอกตูมเต่ง เพิ่มความกระสันซ่านให้เธออีกทาง ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดยอดอกสีระเรื่อเมื่อเขาก้มตัวหยอกเอินอย่างสนุกสนาน อีเกร์อ้าปากร้อนชื้นครอบครองเม็ดทับทิมสีหวานด้วยความย่ามใจ ดูดดื่มเต็มแรงพาให้ทัดดาวผวากายเฮือกๆ กายสาวสั่นเทาใต้การบำรุงบำเรอของมหาอำนาจ มือร้อนร้ายบีบเคล้นเคล้าเคลีย กายเปล่าเปลือยขาวโพลนกลางแสงสว่างไสวและชายหนุ่มพึงพอใจหลงลืมความขัดใจเมื่อสักครู่ใหญ่ๆ ปรนเปรอคนตัวเล็กใต้ร่างให้หลงละเมอเพ้อพกอยู่ในห้วงความสำเริงสำราญ เอวอ่อนส่ายไหวยกแอ่นตัวแนบชิดยามถูกปลุกเร้าจนลืมตัว เสียงครางแสนหวานทุกครั้งที่เขากดเน้นหนัก อีเกร์กระถดตัวลงต่ำ เขาคิดจะปรนเปรอให้คนตัวเล็กหลงละเมอมากยิ่งๆ ขึ้น รอยยิ้มเจ้าเล่ห์แต้มมุมๆ ปาก กดจุมพิตตลอดทางที่กระถดตัวลงไปเรื่อยๆ หน้าท้องแบนราบเรียบไร้ไขมันส่วนเกินเขาวนเวียนประพรมจุมพิตเพิ่มความกระสันซ่านด้วยการลากปลายลิ้นเปียกชื้นไล้เลียไปเรื่อยๆ กระดกปลายลิ้นถี่รัวสอดหายไปในแอ่งน้ำหวานชื่น น้ำค้างแสนหวานบริสุทธิ์หลั่งรินไหลปริ่ม เขารีบดูดซับกลืนกินอย่างไม่คิดจะรังเกียจ ฝังหน้าคร้ามคมกลางแอ่งน้ำซึมแน่นหนึบ ค่อยๆ ละเลียดดูดดื่มความหวานด้วยความเกษมสันต์

ทัดดาวเกร็งตัวแน่นเธอพริ้มเปลือกตาหลับลงอย่างสิ้นหวัง ความเสียดเสียวสาดซัดจนหูอื้อตาลาย ได้แต่กางนิ้วขยุ้มผ้าใต้มือแทบจะกระชากให้ขาดวิ่น แอ่นลำตัวเบียดแน่นกับเรือนกายกำยำ ส่งเสียงครางหวานๆ กับลำตัวแอ่นโค้งเดินตามการนำของเขาแบบไม่รู้ตัว อีเกร์สลัดกางเกงทิ้งไปอีกครั้งด้วยความรวดเร็วที่สุดในชีวิต เขารีบหลอมรวมแก่นกายกับเรือนกายสะอาดบริสุทธิ์หลงลืมการป้องกันตัวเหมือนทุกๆ ครั้ง ชายหนุ่มทุ่มเทแรงกายสุดพลัง กระทั้นร่างกายหนักหน่วงจนเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดซึมเต็มแผ่นหลังเหมือนสายฝนชโลมร่างกายจนชุ่มโชก เสียงครางแหบห้าวดังคลอไปกับเสียงหวานระโหย ทัดดาวสะบัดหน้าจนผมยาวสยายเต็มหมอนใบใหญ่ ความร้อนในร่างกายใกล้ถึงจุดระเบิด หน้าหวานบิดเบี้ยวครางเสียงแผ่วพร่า หยัดกายเบียดบดกับเรือนกายแข็งแกร่งอย่างไม่คิดยอมแพ้

“อ้ายยย…” เสียงกรีดร้องยามเธอก้าวถึงฝั่งฝัน ลำตัวอ่อนบางทรุดฮวบ หายใจหอบกระชั้นจนตัวสั่นยะเยือก

อีเกร์โหมแรงครั้งสุดท้าย ส่งตัวตนหนักๆ กอดกระชับคนตัวเล็กแน่น เอวสอบส่ายวนกระทั้นร่างกายถี่รัวปล่อยสายธารชีวิตอุ่นร้อนสาดใส่เรือนกายหอมหวานด้วยความเผลอไผล “ฉิบ!” ครันสุขสมสมใจ ความเป็นจริงตีกลางแสกหน้าจนชายหนุ่มย่นหัวคิ้วนิ่วหน้า เขารีบถอดถอนแก่นกายออกมาจากกึ่งกลางร่างกายสาวใต้ร่างด้วยความตกใจ หลังพายุอารมณ์พัดโหมและพัดผ่านเลยไปทิ้งไว้แต่ความสับสนและไม่เข้าใจในตัวเอง

“ก็แค่นี้!” เสียงเหยียดหยามจากคนข้างตัวดังขึ้นลอยๆ ทัดดาวสวมกอดตัวเองจนแน่น รีบกระโจนลงจากเตียงวิ่งหัวซุกหัวซุนกลับที่พักแต่ก็ไม่ลืมคว้าชุดทำงานที่ถูกทอดทิ้งไว้ติดมือเข้าไปด้วย มือเล็กๆ ยกขึ้นปิดปากแน่นกลั้นเสียงร่ำไห้ไม่ให้เล็ดลอดออกไปเข้าหูคนใจร้ายได้ยิน เนื้อตัวร้อนผ่าวยังจดจำรสสัมผัสร้อนแรงได้ไม่มีทางลืม เธอเปิดน้ำเย็นๆ รินลดตัวเองทั้งขัดทั้งล้างคราบไคลที่ตกค้างอยู่ ออกแรงขัดถูสุดชีวิต แม้จะรู้ดีว่าไม่มีอะไรสามารถชะล้างหรือแก้ไขเหตุการณ์ที่พึ่งผ่านล่วงเลยไปได้เลย

อีเกร์จุดบุหรี่ด้วยไรเตอร์สีทองราคาไม่ต้องพูดถึง เพราะของใช้ทุกชิ้นของเขาเป็นอัลลิมิเต็ดมีชิ้นเดียวในโลก สั่งทำขึ้นมาเพื่อบำรุงบำเรอตัวเองเพราะสมบัติที่มีมากมายจนใช้ไม่หวาดไม่ไหวมือใหญ่ยกม้วนบุหรี่ขึ้นสูบคลายเครียด เป็นครั้งแรกในชีวิตวัยหนุ่มที่เผลอตัวมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับคนอื่นโดยไม่ได้ใช้อุปกรณ์ป้องกัน การเผอเรอครั้งนี้เกิดขึ้นกับคนที่พูดคุยง่ายเขาจะไม่หนักใจเท่าตอนนี้ ถ้าเกิดความผิดพลาดขึ้นมาจริงๆ เขาคงขอรับไว้แค่สายเลือดของตัวเอง แต่ครั้งนี้เกิดขึ้นบนความต้องการเอาชนะและผู้หญิงดื้อด้านคนนั้นพูดยากยิ่งกว่าอะไร! ความหนักหน่วงที่ติดค้างอยู่ในอกจึงทำให้เขามานั่งเครียดขรึม เริ่มมองหาวิธีป้องกันแต่เนิ่นๆ ก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์ร้ายแรง

“ไม่มั้ง! ครั้งเดียวเอง เชื้อเราไม่น่าจะแรงขนาดนั้นหรอกน่า ครั้งเดียวติดคงซวยชิป!” เขาเดินหมุนไปหมุนมาอยู่ที่ระเบียงด้านนอก บุหรี่ม้วนแล้วม้วนเล่าถูกจุดขึ้นมาสูบและขยี้ทิ้ง

ทัดดาวแง้มบานประตูมองด้านนอก ภายในห้องเงียบกริบไร้ผู้ชายใจดำ จึงเผ่นแผ่วไม่คิดชีวิตวิ่งตึกตักตัวปลิวหัวซุกหัวซุน หลบหนีเงามัจจุราชโดยที่เจ้าของห้องยังไม่รู้ตัว เสียงประตูปิดดังกิ๊ก! อีเกร์จึงชะโงกหน้าเข้าไปดู ก็เห็นแค่เพียงชายกระโปรงหายลับไปด้านหลังบานประตูห้องนอน

“โธ่! โว้ย หนีจริง หนีได้หนีดี อย่าให้เผลอตัวนะ พ่อจะจับกดสักสิบรอบ” เสียงก่นว่าดังสนั่น มือใหญ่ทุบกำแพงห้องด้วยความไม่พอใจ ผู้หญิงตัวเล็กๆ ดื้อด้านและไม่ยอมรับของกำนัล

เขาเดินมาทิ้งตัวบนที่นอนหนา ดวงตาเหม่อมองโคมไฟกลางห้องเหมือนมันเป็นสิ่งมหัศจรรย์ มือลูบความเย็นเฉียบบนที่นอนด้วยความสับสน ก่อนจะผุดลุกขึ้นนั่งมองหาคราบเลือดจางๆ บนที่นอนและใช้ปลายนิ้วเกลี่ยไล้เบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นกระชากผ้าออกจากที่นอนหนา รีบเดินไปซุกเก็บไว้ในห้องแต่งตัวเปิดลิ้นชักชั้นในรื้อของทุกชิ้นออกมาโยนทิ้ง ซุกผ้าเจ้าปัญหาไว้ข้างในและไขกุญแจปิดอย่างดี หย่อนกุญแจดอกเล็กๆ เก็บไว้ในกระเป๋าสตางค์และล้มตัวลงนอนเหม่อลอยเหมือนเดิม

“ยัยบ้านั่นยังไม่บอกชื่อเลย จะไปตามหาได้ยังไงวะ คนใช้มีเป็นร้อยๆ ถามอาเรียก็ไม่ได้ เดี๋ยวจะถูกสงสัย โว้ย! รอนิดก็ไม่ได้ ยัยผู้หญิงดื้อด้าน” เสียงบ่นพึมเหมือนหมีกินรวงผึ้งและมันกำลังรำคาญเจ้าผึ้งตัวเล็กๆ ที่บินวนอยู่รอบๆ ตัว เขาบ่นงึมงำอยู่นานกว่าที่จะหลับใหลลงไปได้ ที่สำคัญลืมนัดหมายกับคู่ควงคนปัจจุบันไปเสียฉิบ หลงเวียนว่ายอยู่ในห้วงฝัน วิ่งไล่กวดสาวใช้ร่างเล็กก่อนจะสำเร็จโทษเธอด้วยบทพิศวาสร้อนแรง แม้ในความฝันความสุขล้ำที่ได้รับก็ยังเต็มตื้น เขาจึงหลงละเมอเพ้อหาผวากอดร่างอวบอุ่นในวงแขนไม่ยอมให้หลุดหายไปจากสายตา ดวงหน้าหวานกระจ่างใส ยิ้มเริงร่ายั่วเย้า สองคนจึงกอดปล้ำกันสนุกสนานในความฝันแสนหวานของอีเกร์ ราโคย