อาเรียย้อนกลับมาดูเจ้านายอีกครั้งหลังภายในห้องเงียบเสียงลง ดวงตาฝ้าฟางเต็มไปด้วยความห่วงใย สภาพเจ้านายหนุ่มตอนนี้แทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง เป็นเพราะเธอทำงานอยู่ที่ราโคยมามากกว่าสิบปียังไม่เคยมีสักครั้งที่เจ้านายจะเมามายจนไม่สามารถประคองตัวได้ แต่ตอนนี้เจ้านายหนุ่มนอนท่ามกลางซากความเสียหายที่เธอตื่นตะลึงยามเปิดประตูเข้ามาพบ คราบแอลกอฮอล์หกเรี่ยราด เป็นด่างเป็นดวงทั่วห้องกว้าง กองเฟอร์นิเจอร์ที่กองสุ่มๆ กันทั่วห้องไม่ได้อยู่ในตำแหน่งเดิม โต๊ะตัวใหญ่ขาหักจากการทำลายล้าง เก้าอี้นั่งก็ไม่ต่างกันสภาพดูไม่ได้สักชิ้น
“โอ! คุณทำได้ขนาดนี้เชียวหรือคะ” อาเรียยกมือทาบอก หลบหลีกสิ่งหักพังตรงเข้าไปหาเจ้านาย มือเหี่ยวย่นยกประคองศีรษะชายหนุ่มเอาไว้ เธอหมุนตัวมองหาหมอนอิงสักใบเพื่อหนุนศีรษะเขาให้สูงจากพื้นสักนิด สาวใหญ่ถอนลมหายใจเฮือกๆ รีบเร่งออกไปหาคนมาช่วยเพราะเจ้านายคงไม่สามารถประคองตัวเองได้ในเมื่อขณ
