เช้าวันใหม่ของฉันก็มาถึง เฮ้อ ขี้เกียจชะมัดเลย
พลั่ก
ประตูห้องพักถูกผลักเข้ามาโดยพยาบาล เขามาถึงจับฉันวัดนู่นวัดนี่ โดยไม่คุยไม่พูดกับฉันสักคำ ปกติแล้วพยาบาลคนที่เข้ามานี่คลั่งฉันจะตายไปมักชวนฉันพูดนู่นนี่จนฉันรำคาญ แล้วทำไมวันนี้มาแปลก เป็นอะไรหรือเปล่า แถมสายตาที่มองฉัน ยิ่งแปลกเข้าไปใหญ่ แต่ก็ดีจะได้ไม่ต้องรำคาญหู หลังจากนั้นพยาบาลก็ออกไป หลักจากที่แจ้งให้ฉันทราบว่า อีกสองวันออกจากโรงพยาบาลได้
“ว่าไงแก อะไรอีกล่ะ ได้งาบคุณคิมหันต์แล้วหรือไง”
ฉันถามปลายสาย หลังจากที่รับโทรศัพท์แล้ว
“นี่แกยัยเตย แกเห็นข่าวหรือยัง” เสียงมันดูลุกลี้ลุกลนแปลก
“ก็ข่าวของแกนะสิยัยเตย รู้ไหมดังเป็นพลุแตกเลยนะ ลงหน้าหนังสือพิมพ์ทุกฉบับแถมยังออกสื่อแทบทุกช่องเลยด้วย” ยัยกีวี่ตอบฉันรัว ข่าวอะไรของมันวะ
“ข่าวอะไรของแกยัยกีวี่ ทำไมเสียงตกอกตกใจอย่างกับเป็นเรื่องคอขาดบาดตายงั้นล่ะ” ฉันถามมัน
“นี่แกยัง
