“ขอโทษนะครับ ผมว่าไม่ได้อภิสิทธิ์เกินไปเหรอครับ คือคุณลลินเป็นลูกสาวท่านประธาน มีเพียงเกียรตินิยมที่มาจากอเมริกาว่าเก่ง แต่อย่าลืมนะครับว่าเรียนกับการทำงานจริงมันต่างกัน” พอนายดนัยพูดจบประโยคนั้นก็มีเสียงฮือฮาขึ้นมาอีกครั้ง นายดนัยมองฉันยิ้ม ๆ หึ เย้ยไป
“ผมว่า ให้เธอลองทำตำแหน่งอื่นก่อนดีไหมครับ เหมือนทดลองงาน แล้วค่อยให้คณะกรรมการท่านโหวตว่าเธอสมควรได้รับตำแหน่งรองประธานบริษัทหรือไม่ หรือทุกคนคิดว่าไงครับ” นายนั่นหันมาพูดใส่ฉันแล้วหันไปขอความคิดเห็นกับท่านอื่น ๆ ต่อ ตอนนี้ทั้งห้องประชุมเงียบจนแทบได้ยินเสียงหายใจของกันและกันเลยล่ะ คุณพ่อของฉันมีสีหน้าที่เป็นกังวลอย่างได้ชัด
“ขอโทษนะคะทุกท่าน ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ถึงลินจะมารับรองตำแหน่งท่านประธานวันนี้วันแรก แต่ใช่ว่าลินจะไม่รู้เรื่องที่เกี่ยวกับบริษัทที่เป็นของตระกูลเลยนะคะ แน่นอนที่สุดที่คุณดนัยกล่าวว่า เรียนกับทำงานมันต่างกันงั้นลินขอพ
