ตอนที่ 14
1295 คำ
K ผับบริเวณชั้นวีไอพีของผับ
มีร่างอวบอัดกำลังนั่งเบียดเสียดกับร่างสูงใหญ่ของคุณาวุฒิ ซึ่งชายหนุ่มก็ไม่คิดจะปฏิเสธมัน เขายังคงนั่งเฉย ๆ ด้วยท่วงท่าสบาย ๆ โดยมีแม่สาวทรงโตคอยปรนนิบัติไม่ห่างและมันไม่ได้มีแค่ชายหนุ่มคนเดียวเท่านั้นที่มีสาวข้างกาย เพื่อนเขาทั้งสองรวมถึงน้องชายเพื่อนของเขาก็มี แต่เขาคงยังไม่รู้กระมังว่าการกระทำนั้นตกอยู่ในสายตาของฉันทั้งหมด เพราะวันนี้ฉันตั้งใจพาเพื่อน ๆ ของฉันมาเลี้ยงฉลองให้กับความสุขของตัวเอง แต่ดูเหมือนความสุขของฉันจะหายไปเมื่อเห็นการกระทำบ้า ๆ ของสาวทรงโตนั่น
ยังดีที่มุมที่ฉันกับเพื่อนนั่งนั้นเป็นมุมที่เห็นพวกหนุ่ม ๆ ได้ถนัด กลับกันหนุ่ม ๆกลับไม่เห็นพวกฉัน
หึ ทันใดนั้นเองฉันก็คิดอะไรสนุก ๆ ขึ้นมาได้ เมื่อเห็นชายหนุ่มศัตรูของฉันเดินเข้ามาภายในผับ และมองมาที่ฉันอย่างชัดเจนว่าเขาสนใจ
“เจ๊ นั่นมันพวกหนุ่ม ๆ หนิ ดูสิแต่ละคนสาวรอบกายทั้งนั้น” แพรวพูดขึ้น
“ผู้ชายสมัยนี้กะล่อนชะมัด” มีนาพูดพร้อมทำหน้ากระเง้ากระงอดจนฉันสงสัย
“ผู้ชายมักมากไม่รู้จักพอ” ปรางค์พูดขึ้นบ้างอย่างโกรธพร้อมมองไปที่มาร์ตินเขม็ง แต่ฉันกลับนิ่งและเงียบ ฉันดูออกนะว่าแพรว ปรางค์ มีน คงจะชอบพอสามหนุ่มที่เหลืออยู่บ้าง นั่นแสดงว่าต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลังอะไรที่ฉันไม่รู้แน่ ๆ แต่ช่างเถอะยังไงก็ช่างมันเป็นเรื่องส่วนตัวฉันจะไม่ยุ่งแล้วกัน
“โอ๊ะโอดูนู่นสิ ใครมา” สามสาวที่เหลือก็หันไปมองทันที
“โทมัส!!!” ทั้งสามสาวตะโกนออกมาพร้อมกันอย่างตกใจ
“ชู่ เบาสิ เดี๋ยวเหยื่อก็ตื่นหรอก” ฉันพูดยิ้ม ๆ
“นั่นแกคิดจะทำอะไรน่ะ” มีนถามอย่างสงสัย
“ไม่มีอะไรมากหรอก แค่อยากทำความรู้จักเหยื่อให้มากกว่าเดิมเพราะจะได้รู้จุดอ่อนของมันให้มากขึ้น มันจะได้ไม่มาท้าทายอำนาจขององค์กรเรา เพราะฉะนั้นเราไปเต้นกันเถอะ ถือเป็นการคลายเครียดด้วย”ฉันพูด
“แล้วเธอแน่ใจได้ยังไง ว่านายโทมัสจะติดกับที่เราวางเอาไว้” ปรางค์พูด
“เอาน่า อย่างน้อยก็ถือเป็นการคลายเครียดและก็ประชดพวกผู้ชายด้วย ฉันรู้นะว่าพวกแกคิดอะไรอยู่ฉะนั้นไปสนุกกันเถอะ” ฉันพูดจบแล้วก็เดินไปที่ฟลอร์ด้านล่างทันที
เสียงเพลงอึกทึกครึกโครม แสงสีสาดส่องอย่างสวยงาม เหล่าผีเสื้อราตรีต่างพากันวาดลวดลายอย่างไม่มีใครยอมใคร หนึ่งในนั้นมีฉันและเพื่อน ๆ รวมอยู่ด้วย ตอนนี้ฉันเริ่มวาดลวดลายจากสเตปช้า ๆ เริ่มส่ายสะโพกพลิ้วไหวไปตามเสียงเพลงที่จังหวะชวนน่าหลงใหลนั่น
ฉันเต้นอย่างไม่ค่อยสนใจใครนัก แต่สักพักก็เริ่มรู้สึกว่ามีคนเข้ามาเต้นด้วยโดยยื่นซ้อนหลังของฉันอยู่ สักพักมือไม้ก็เริ่มไม่อยู่นิ่งเริ่มกระชับเอวเล็กของฉันให้เข้าใกล้ตัว ฉันก็เต้นอย่างปกติทำเป็นไม่สนใจเพราะผู้ชายที่ว่านี้คือโทมัส ศัตรูของฉันไงล่ะ หึหึ ติดกับจนได้สิน่า ฉันหันหน้าเอาแขนเรียวโอบรอบคอของเขาไว้ แล้วยิ้มอย่างเชิญชวนให้หลงใหล ผู้ชายร้อยทั้งร้อยตายเพราะมารยาของผู้หญิง
“สวัสดีครับคนสวย ผมโทมัสครับ แล้วคุณ” นายโทมัสแนะนำตัวเองพร้อมถามชื่อฉันพร้อม ๆ กัน
“สวัสดีค่ะ ฉันลลิน” ฉันพูดไปตาก็ยิ้ม
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ” มันพูด
“เช่นกันค่ะ” ฉันตอบยิ้ม ๆ
“แล้วเอ่อ คุณลลินมาคนเดียวเหรอครับ”
หึ ถามแบบนี้คิดอกุศลล่ะสิไอ้โง่เอ้ย
“อ๋อ มากับเพื่อนน่ะค่ะ นั่นไงคะพวกเธอกำลังเต้นอยู่ สนใจคนไหนล่ะคะ เดี๋ยวฉันติดต่อให้” ฉันพูดขำ ๆ
“ผมสนใจคุณ” มันตอบฉันแต่ไม่ทันที่ฉันจะได้ตอบอะไร ฉันก็รับรู้ถึงแรงกระชากที่แขน
โอ๊ย!!
เสียงฉันเองแหละเจ็บที่แขนที่ถูกกระชากน่ะสิ พอหันกลับไปก็รู้เลยว่าใคร อีตาพี่มาร์ทหน้าโหดมาเลย และก่อนที่ฉันจะได้พูดอะไรเหตุการณ์ความวุ่นวายก็เริ่มขึ้น
ตุ้บ
หมัดหนักต่อยเข้าไปที่หน้าโทมัสโดยที่ฝ่ายนั้นยังไม่ทันได้ตั้งตัว
ตุ้บ และก็เข้าไปซ้ำอีกครั้ง แต่รอบนี้โทมัสตั้งสติได้เลยหมุนตัวหลบ แล้วสวนกำปั้นใส่หน้าพี่มาร์ทอีกครั้ง
ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ
พี่มาร์ทคงจะฉุนจัดที่โดนต่อยหรืออะไรก็ไม่ทราบได้ เขาจัดเข้าไปสี่หมัดรัว ๆ ใส่ใบหน้าของโทมัสไม่ยั้งจนฝ่ายนั้นเซ และทำท่าจะเข้าไปประทุษร้ายฝ่ายนั้นอีกครั้ง แต่ก็ต้องหยุดชะงัก
“หยุดนะคะ ทำอะไรของคุณเนี่ย” ฉันเองแหละที่ห้าม และก็คำที่เรียกเขาก็เปลี่ยนไปเพราะฉันโกรธอยู่
“มานี่เลย ยัยตัวดี เผลอไม่ได้ออกมาเที่ยวตลอด วันนี้เธอไม่รอดแน่”
พี่มาร์ทกระชากแขนฉันเข้าไปกอดแน่น ๆ ฉันดิ้นอยู่ในอ้อมแขนแกร่งนั้น แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะหลุด แขนเขาเหมือนคีมเหล็กมันแข็งมาก
“นี่ ปล่อยฉันนะ ฉันเจ็บ” ฉันพูดอย่างโกรธ และดูเหมือนเขาจะพูดอะไรสักอย่าง แต่เสียงโทมัสก็ดังขึ้นซะก่อน
“นี่ ไอ้มาร์ทมึงปล่อยผู้หญิงนะโว้ย เขาคงเจ็บหมดแล้ว” โทมัสพูดยิ้ม
“มึงไม่ต้องเสือกเรื่องของกู ไอ้หมาลอบกัด คู่หมั้นกูกูดูแลเองได้มึงไม่ต้องยุ่ง” ชายหนุ่มพูดเสียงโกรธ ๆ
“หึ หึ งั้นก็ดูแลคู่หมั้นมึงดี ๆ แล้วกัน ระวังจะโดนหมาอย่างกูคาบไปแดกล่ะ” โทมัสพูดยิ้ม ๆ พร้อมมองฉันด้วย
“ไอ้ชาติชั่ว มึงฝันไปเถอะ ผู้หญิงคนนี้เป็นของกู มึงไม่มีสิทธิ์” ตอนนี้ฉันเริ่มรู้ว่าพี่มาร์ทเขาเริ่มจะกอดฉันแน่นเข้าไปอีกและมันก็ทำให้ฉันรู้สึกเจ็บ
“โอ๊ย!” และฉันก็หลุดเสียงร้องออกไป เขาเหมือนจะรู้ตัวจึงค่อย ๆ คลายอ้อมกอดออก
“ระวังไว้ไอ้มาร์ท สักวันฝันของกูอาจจะเป็นจริง ใช่ไหมครับคนสวย”
ไอ้หมอนั่นพูดแล้วหันหน้ามาขอความเห็นจากฉันไม่ต้องคิดเลยว่าพี่มาร์ทเขาจะทำหน้ายังไงเพราะตอนนี้โกรธจนหน้าดำหน้าแดงไปหมดแล้ว
“เฮ้ย ใครอยู่แถวนี้ ส่งแขกด้วย” เขาตะโกนบอกลูกน้องในผับไม่นานร่างของโทมัสก็โดนลากออกไปนอกผับ ฉันมองตามแป๊บหนึ่งอย่างสนใจ
“นี่สนใจมันมากเหรอ ถึงมองตามขนาดนั้นนะฮะ! ไม่ต้องมองมันเลยนะ มานี่ ไปกับพี่” อีตาพี่มาร์ทพูดจบก็ลากฉันขึ้นมาที่โต๊ะที่เขานั่งอยู่กับเพื่อนทันที แต่ตอนนี้ไม่มีพวกสาว ๆ ที่คอยบริการพวกเขาแล้วล่ะ
แต่สิ่งที่ฉันเห็นก็คือยัยปรางค์นั่งคู่กับมาร์ตินด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ ยัยมีนนั่งคู่กับคิมหันต์ยัยนี่ดูขัดขืนเล็กน้อย ส่วนคู่สุดท้ายคือแพรวกับมาร์คัสที่ดูแล้วมองออกเลยว่ายัยแพรวไม่สบอารมณ์เพราะอาการของมันฟึดฟัดตลอดเวลา ส่วนฉันนั่งบนตักคนตัวโตเรียบร้อย เฮ้อความสวยของฉันเป็นเหตุสินะทำให้ผู้ชายตีกัน อิอิ
- ผู้เขียน
