ผมได้แต่มองตามเธอไปด้วยสายตาสำนึกผิดสุด ๆ ผมไม่รู้ว่าผมจะทำยังไงให้เธอกลับมาเป็นเหมือนเดิม ทำยังไงเธอถึงจะให้อภัยผม ผมกลัวใจเธอมากเลยล่ะ บางสิ่งบางอย่างในสายตาของเธอที่ผมมองเห็น มันบอกว่าเธออันตราย แล้วผมควรจะทำยังไงล่ะ
ผมค่อย ๆ ละสายตาจากประตูผับแล้วหันกลับมามองพวกเพื่อน ๆ ตัวดีของผม พวกมันมองผมด้วยสายตาเห็นใจ ผมไม่พูดอะไรนอกจากหยิบแก้วไวน์แล้วกรอกมันลงคอ หวังว่ามันจะเป็นที่พึ่ง ผมสาดไวน์ลงคอแก้วแล้วแก้วเล่า แต่ก็ยังนั่งนิ่งไม่แสดงอะไรออกมา แหงสิผมมันคอแข็งหนิ
“เฮ้ย ไอ้มาร์ทพอโว้ย มึงจะกินให้ตายเลยหรือไงวะ” ไอ้คิมพูด
“นั่นสิ ต่อให้พี่กินจนเมาตรงนี้ ลินมันก็ไม่หันกลับมาดูหรอกนะ”
น้องมีนพูด ผมไม่ตอบอะไร ใช่ นั่นสิ ถึงผมจะกินให้ตาย ลินก็ไม่หันกลับมาดูผมหรอก แล้วผมต้องทำยังไงล่ะ
“เฮ้อ ถ้ารักเพื่อนผมจริง ผมจะบอกให้ก็ได้ว่าลินมันรักคุณมากนะ แต่คุณทำกับมันแบบนั้นมันก็โกรธ นี่ถ้าเป็นคนอ
