ถ้อยคำของคริสติน่าเป็นเหมือนน้ำทิพย์ทำให้สาริศามีความหวังขึ้นมหาศาล แม้ว่าระยะหลังอิสมาเอลไม่ได้ทำร้ายเธอเหมือนที่เจอกันครั้งแรก แต่ทว่าเธอก็ต้องต้องการจะไปจากที่นี่ เธอไม่ปรารถนาจะเป็นภาระให้กับใคร โดยเฉพาะคนที่เธอต้องยอมรับว่าไม่เคยลืมเลือนไปจากหัวใจได้เสียที นึกถึงหนี้เงินห้าล้านแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ เงินห้าล้านอาจเป็นแค่เศษเงินสำหรับชีควาคิม เขาถึงไม่คิดจะติดตามหนี้ก้อนนี้ที่ถูกลักพาตัวมาอยู่ในที่ๆ เธอไม่รู้จักอย่างนี้ เขาอาจล่วงรู้แล้วและเห็นมันเป็นความบันเทิงที่แสนสาแก่ใจของเขาก็ได้ แต่ไม่ว่าเขาจะคิดกับเธอยังไง มันไม่สำคัญเท่กับที่เธอยอมรับใจตัวเองว่าคิดถึงเขามากเพียงใด เสียงเคาะประตูดังขึ้นสองสามครั้งเรียกสติของสาริศาให้ตื่นจากภวังค์ ไม่กี่นาทีต่อมาหญิงรับใช้เข้ามาพร้อมชุดสวยในมือจนสาริศาอ้าปากค้าง มือเรียวลูบบนเนื้อผ้าสีแดงสดเรียบลื่นปักลวดลายสวยงามจนน่าหลงใหล
“อะไรคะ?”
