สุดที่รักของเสี่ยแฝด

เคราะซ้ำกรรมกระโดดถีบ

หลังวิ่งหนีสงครามขนาดย่อมจากเด็กเสิร์ฟรุ่นพี่มาแล้วเด็กสาวก็ตรงเข้าไปในออฟฟิศเพื่อรับเงินค่าแรงทันที งานของเธอเป็นงานแบบจ่ายรายวันเพราะอย่างนั้นจึงต้องมารับค่าจ้างเป็นเงินสดจากมือ เฮียขวด เจ้าของร้านทุกครั้งหลังเลิกงาน

วันนี้เองก็เช่นกัน

“อ้าวน้องรัก จะไปแล้วเหรอจ้ะ” ทันทีที่เข้ามาในห้องก็พลันได้ยินเสียงทักทายจากคนที่นั่งอยู่ด้านหลังโต๊ะทำงาน หนุ่มใหญ่วัยสี่สิบกว่าปีลุกขึ้นก่อนจะเดินตรงเข้ามาหาเด็กสาวรุ่นลูก

“จ้ะเฮีย หนูมีเรียนบ่ายสองจ้ะ” และเพราะเหตุการณ์นี้มันเกิดขึ้นหลายครั้งแล้ว สุดที่รักจึงรู้ทันมากพอที่จะเดินออกไปอีกทางยามที่แขนของเฮียขวดกำลังจะวาดมาโอบไหล่

แต่สี่ตีนยังรู้พลาดนักปราญช์ยังรู้พลั้ง เพราะมัวแต่จะหลีกหนีไม่ให้เจ้าของร้านผัวเจ๊เขียวมาถูกเนื้อต้องตัว จึงลืมคิดไปว่าเธอเดินหลบมาข้างในแล้วมันทำให้เขาเดินไปล็อกประตูได้ง่ายๆ

“เฮีย ล็อกประตูทำไม” เธอเข้ามาได้ไม่ถึงสองนาทีด้วยซ้ำ กลางวันแสกๆ ลูกค้าเต็มร้านมันจะกล้าทำเหรอ นี่คือสิ่งที่เด็กสาวคิดในใจ แต่ก็ตอบคำถามของตัวเองได้ทันทีเลยเช่นกันว่าคนอย่างไอ้เฮียขวดกล้าทำแน่นอน

เพราะอะไรน่ะเหรอ

“อ๊า อ๊ะ อ๊า” เพราะก่อนเธอเข้ามามันเปิดหนังโป๊ดูอยู่ แถมตอนนี้ก็ยังเดินไอ้นั่นโด่ชี้หน้าเข้ามาอย่างไรล่ะ ฉิบหายแล้วอีรัก ค่าแรงวันนี้สองร้อยห้าสิบก็ยังไม่ได้นี่ยังต้องมาเจอเรื่องบ้าอะไรอีก

“อยู่คุยกับเฮียก่อนซี่ เฮียล่ะคิดถึ๊งคิดถึงน้องรักใจจะขาด กว่าจะเข้ามาหาเฮียได้ ลูกค้าเยอะมากเลยใช่ไหมวันนี้” ไอ้เฮียขวดเดินถูมือลงกับเป้ากางเกงของตัวเอง ใบหน้ามีแววโรคจิตฉาบทับอย่างเต็มเปี่ยมเล่นเอาเด็กสาวใจหล่นวูบ

สายตาพยายามมองหาอะไรที่จะเอามาป้องกันตัวเองได้ แต่ในห้องนี้นอกจากโต๊ะของเฮียขวดและโซฟาแล้วก็ไม่มีอะไรเลย แจกันที่วางยู่บนโต๊ะเป็นแจกันพลาสติกใส่ดอกไม้ปลอม

จะมีใหญ่เหมาะมือหน่อยก็เครื่องคิดเลข แต่นั่นอยู่ไกลมืออีกจะวิ่งไปเอาก็ต้องผ่านไอ้เฮียนี่ไปเสียก่อน มีหวังโดนมันคว้าตัวได้ก่อนถึงแน่

“ก็เยอะค่ะ หนูมาเอาค่าแรง เฮียเอาให้หนูก่อนได้ไหม” สุดที่รักพยายามใจเย็นเอ่ยต่อรอง แม้จะอยากวิ่งหนีออกไปเต็มแก่ วันนี้เงินที่เก็บออมเอาไว้ก็เอาไปจ่ายค่าหอหมดแล้ว เงินติดกระเป๋าก็มีไม่ถึงร้อยขืนไม่ได้ค่าแรงกลับไปวันนี้ได้อดข้าวแน่

“เงินสองร้อยห้าสิบสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอจ้ะ เห็นว่าหาค่าเทอมอยู่นี่ เฮียจ่ายให้ได้นะเงินก้อนนั้นน่ะ” เฮียขวดยังคงมียิ้มร้ายประดับอยู่บนใบหน้าขณะที่เดินย่างสามขุมเข้ามาหาเด็กสาว

“แต่มันก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะ”

ปากเอ่ยเสนอเงินค่าเทอมพลางมองเธอตาวาววับ เล่นเอาสุดที่รักถึงกับหายใจไม่ทั่วท้องด้วยความกลัว ถึงจะโดนลวนลามมาเยอะแต่ก็ไม่เคยตกอยู่ในสถานการณ์เสี่ยงโดนข่มขืนแบบนี้

“ละ แลกเปลี่ยนอะไรเฮีย ไม่แลก เอาเงินค่าแรงให้หนูก็พอ” ทว่าแม้จะกลัวแต่เธอก็ยังพยายามที่จะไม่แสดงออกมามากนัก ด้วยกลัวว่าจะยิ่งโดนคุกคามหนักกว่าเดิม ทว่าดูเหมือนจะไม่ทันเสียแล้ว

“นี่ จะลำบากอยู่ทำไมเล่าอิหนู เฮียรวยนะ สวยๆ แบบนี้ถ้ายอมมาเป็นเมียเฮียค่าทงค่าเทอม ค่ากินค่าใช้เฮียจะออกให้ จะได้ไม่ต้องลำบากเดินเสิร์ฟให้มันเหนื่อย” เพราะยิ่งเห็นร่องรอยความกลัวในแววตาของเด็กสาวเฮียขวดก็ยิ่งกระเหี้ยนกระหือรือ

“หนูหาเงินจ่ายเองได้ค่ะ ไม่ลำบากเฮียหรอก” สุดที่รักว่าเสียงสั่น สายตาระวังระไวไปทั่วกะว่าถ้ามันพุ่งเข้ามาเธอจะหลบไปอีกทางแล้ววิ่งหนีออกนอกประตูไป แต่ก็ไม่รู้จะเป็นไปได้ไหมในเมื่อแรงผู้หญิงกับผู้ชายมันต่างกันนัก

“ทำไมไม่มีเยื่อใยกันเลยเล่า หนูก็รู้นี่ว่าเฮียชอบหนูมาตั้งนานแล้ว”

“หนูไม่ได้ชอบเฮีย ไม่ได้อยากเป็นเมียน้อยใครด้วย”

“เมียเฮียมันไม่รู้หรอกน่าหนูไม่ต้องกลัว เห็นพวกคนครัวมันพูดกันว่าหนูไม่เคยมีผัว ยังซิงอยู่หรือเปล่าจ้ะ” แต่ละคำถามบวกกับระยะห่างที่ค่อยๆ ลดลง พาให้เด็กสาวรู้สึกคลื่นเ**ยน

อยากอาเจียนให้ความเป็นไอ้แก่ตัญหากลับ อายุอย่างเธอน่ะเป็นเด็กรุ่นลูกของไอ้เฮียนี่ด้วยซ้ำ แล้วถ้าจีบกันดีๆก็จะไม่ว่าเลยสักคำแต่นี่…

สวะ

“เฮีย เอาค่าแรงให้หนูเถอะนะ หนูต้องรีบไปเรียน” แต่เมื่อโลกมันโหดร้ายขนาดนี้เธอก็จำต้องเก็บกลืนความคับแค้นไปด้านใน เพื่อให้ได้เงินเพียงสองร้อยห้าสิบบาทมาต่อชีวิต หลุดออกไปได้เมื่อไหร่เธอจะไม่กลับมาเหยียบที่นี่อีกเลย

“ขาดเรียนสักวันจะเป็นอะไรเล่าหนูรัก มามะ มาให้เฮียหอมสักทีมา”

“กรี้ด!! ปล่อยนะ!!”

สิ้นคำพูดนั้นเฮียขวดก็ย่างสามขุมเข้ามาอย่างรวดเร็ว สุดที่รักพยายามวิ่งหลบแล้วแต่แรงหงี่ของผู้ชายกลัดมันในวัยเท่านี้มันเก่งกล้ายิ่งกว่า เธอถูกมันคว้าตัวเอาไว้จากด้านหลังก่อนจะลากเข้าไปกอดรัดแนบแน่น

มือข้างหนึ่งรวบเอวคอดกิ่วของเด็กสาวทว่าอีกมือนั้นคว้าจับเต้านมอวบภายใต้เสื้อยืดสกรีนชื่อร้าน เล่นเอาเด็กสาวตกใจกลัสุดขีด สาระพัดสิงสาราสัตว์และคำหยาบหลุดออกมาจากปากจิ้มลิ้มอย่างไม่อาจห้าม

“อูยย ว่าแล้วว่าต้องเต็มไม้เต็มมือ” ยิ่งได้ยินน้ำเสียงหื่นกามที่ข้างหูและรู้สึกได้ถึงส่วนแข็งขืนบางอย่างถูอยู่ที่หลัง สุดที่รักก็ยิ่งสติแตกยากที่จะกู่กลับ

“ปล่อยกูไอ้แก่!!” สองมือทั้งจิกทั้งตีใบหน้าของไอ้ชั่วเบื้องหลังสุดชีวิต ด้วยหวังว่าตัวเองจะรอดไปจากถานการณ์บัดซบนี้ แต่ออฟฟิศก็อยู่ห่างจากครัวตั้งมาก ไม่มีใครได้ยินเสียงของเธอแน่

“โอ้ย!!”

เพราะอย่างนั้นจึงทั้งถีบทั้งถองทั้งกระทืบทั้งกัดมั่วไปหมด จนในที่สุดก็สะบัดมันออกไปได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่อาจหนีได้พ้นเนื่องจากวิ่งได้ไม่กี่ก้าวก็โดนมันคว้าตัวได้อีก

“ปล่อย!!”

“จะไปไหน เล่นตัวนักนะมึง”