“เปลี่ยนท่าหน่อยไอ้หมอ กูไม่ไหวแล้ว” ยังไม่ทันที่จะได้พักหายใจ เสียงของคุณพยัคฆ์ก็ทะลุผ่านโสตประสาท เขากดจูบที่ขมับของเธอหนึ่งครั้งก่อนจะลงจากเตียงไปไม่บอกกล่าว
ท่ามกลางแสงขาวโพลนในหัว ยามที่เธอกำลังทำความเข้าใจว่าเขาไม่ไหวอะไรอยู่นั้น จู่ๆท่อนเนื้อที่อยู่ในช่องทางก็ถูกถอดถอนออกไป ทั้งร่างถูกคุณสิงห์จับให้เปลี่ยนเป็นท่าหันหลังคลานสี่ขาโดยที่เด็กสาวยังไม่ทันได้ตั้งตัว
“ย่อตัวลงมาหน่อยค่ะ ท่าหมาไม่ได้เดี๋ยวจุกเกิน” ขณะที่กำลังตกใจอยู่นั้นสะโพกก็ถูกเขารั้งให้นั่งลงคล้ายท่าทับส้นยามไหว้พระ
แต่ยามนี้ไม่มีพระที่ไหนให้ไหว้หรอก จะมีก็แต่งูเหลือมตัวเขื่องที่ได้มุดเข้าไปฝากฝังตัวตนเมื่อไม่นานมานี้ กำลังแข็งขืนชี้หน้าหน้าเธออย่างหยาบโลนอยู่นั่นแหละ
“จำได้ไหมคะว่าพี่สอนหนูว่ายังไง” คุณเสือที่ยืนอยู่บนพื้นเบื้องหน้าเอ่ยขึ้นขณะที่มือหนายกขึ้นมาลูบแก้มขาวที่กำลังขึ้นสีแดงระเรื่อเพราะแรงอารมณ์
การที่
