บทที่ 1 นอนกับฉัน 2
860 คำ
“คนบ้า! ออกไปนะ ไม่งั้นพริมกรี๊ดให้คนช่วยจริงๆ ด้วย” เธอขู่เสียงไม่ดังนัก ทั้งๆ ที่ใจจริงอยากตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่เกรงว่าจะปลุกชายชราที่เพิ่งเดินทางข้ามทวีปให้ตื่นขึ้นมาเสียก่อน หากมีอะไรที่ตกลงกันได้โดยไม่ต้องรบกวนการพักผ่อนของคุณลุง เธอก็ควรจะลองทำมันดู
“แม่บ้านไม่มายุ่งหรอกน่า ฉันสั่งเอาไว้แล้ว เธอกรี๊ดได้ตามสบายเลยนะ แต่อย่าดังมากเดี๋ยวคุณพ่อจะตื่น ส่วนเรื่องดิ้นฉันชอบมาก ดิ้นเยอะๆ ยิ่งได้อารมณ์” ลองตอบมาแบบนี้พริมารู้เลยว่าคงตกลงกันไม่ได้แน่ๆ
“คุณปุณณ์คะ คุณกำลังเมา ออกไปจากห้องก่อนนะคะ พริมสัญญาว่าจะไม่บอกใคร”
“ฉันไม่ได้เมา ฉันแค่อยากจะเอาเธอ… ไม่อยากลองหน่อยเหรอ” เขาจับหมับที่ข้อเท้าเล็ก ก่อนลากตัวเข้าไปใกล้ ดวงหน้าหล่อเหลายิ้มชั่วร้าย ไม่ลืมใช้นิ้วเรียวที่แทรกเข้าสำรวจความคับแคบเมื่อครู่ ลูบไล้แก้มนิ่มอย่างอ่อนโยน ทว่าสายตากลับตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง
ร้อนแรงที่สุด!
สาวๆ ทั้งในสิงคโปร์และประเทศไทยล้วนทราบดีว่าคุณปุณณ์มีแรงดึงดูดทางเพศสูงจนน่ากลัว หากเขาอยากนอนกับใครก็ไม่เคยพลาด ไม่ว่าจะเป็นไฮโซ ดารา หรือสาวแก่แม่ม่าย กะพริบตาครั้งเดียวก็ไปไหนไม่รอดแล้ว ทว่ายังมีอีกเรื่องที่ทุกคนต้องจำเอาไว้ให้ขึ้นใจ
คุณปุณณ์คือหนุ่มโสด… รักสนุกแต่ไม่ผูกพัน
“คุณอย่าแกล้งพริมเล่นเลยนะคะ ออกไปเถอะค่ะ พริมจะไม่เอาเรื่อง...” พริมาบังคับเสียงตัวเองไม่ให้สั่น เธอไม่เคยอยู่ใกล้เขาขนาดนี้ ยิ่งไม่ใช่ในสถานการณ์ล่อแหลม เสี่ยงเสียตัวแบบไม่เสียใจกับผู้ชายสุดฮอตอย่างคุณปุณณ์
“ไม่เอาน่าพริม ฉันรู้ว่าเธอกำลังเศร้า แต่ถ้าเธอนอนกับฉัน รับประกันได้ว่าต้องลืมผู้ชายทุกคนในโลกนี้แน่ๆ พริม… ฉันลีลาเด็ดไม่แพ้น้องชายหรอกนะ ถามสาวๆ ที่เคยนอนกับฉันดูก็ได้”
“คุณ…” พริมาอ้าปากค้างและกดหัวคิ้วแทบชนกัน เริ่มเข้าใจแล้วว่าเขาเข้าหาเธอเพราะอะไร
“นอนกับฉันแล้วเธอจะลืมนายปราชญ์ ฉันจะเล่นทุกท่าจนกว่าเธอจะลืมมัน ไม่คิดเข้าไปทำลายครอบครัวของมันอีก” พริมามองเขาค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อของตัวเองอย่างเชื่องช้า รอยยิ้มยกมุมปากคงทำเธอใจละลาย หากไม่ได้ถูกกล่าวหาว่าคิดทำลายครอบครัวของเจ้านาย ทั้งๆ ที่เธอคอยแก้ปัญหาและเอาใจช่วยมาโดยตลอด
หยามศักดิ์ศรีเกินไปแล้ว!
“แล้วทำไมพริมต้องลืมคุณปราชญ์ด้วยล่ะคะ” เธอยิ้มเย็นข่มความไม่พอใจ ไม่ชอบเลยที่ความตั้งใจดีถูกมองเป็นอื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลาถูกกล่าวหาว่าคิดทำลายความสัมพันธ์ของปราชญ์กับรสรินทร์
“อย่าโยกโย้เลยน่าพริม คนอื่นมองไม่ออก แต่ฉันเห็นนะว่าในสายตาเธอมีแค่นายปราชญ์ แต่ไม่เป็นไรหรอก เพราะหลังจากนี้ ตาโตๆ ของเธอจะมองแค่ฉัน ปากเล็กๆ น่าจูบของเธอจะครางแค่ชื่อของฉันคนเดียว” เขากระเซ้าต่อว่าลองแค่ครั้งเดียวจะติดใจ ลืมผู้ชายทุกคนที่เธอเคยนอนด้วย ทว่าพริมาไม่เคยนอนกับใคร เธอยังไม่เคยคบใครถึงขั้นนั้นสักที อย่างมากก็แค่กอด หรือไม่ก็จูบเท่านั้น
“แล้วถ้าพริมไม่อยากนอนกับคุณล่ะคะ”
“แต่เสียงครางเมื่อกี้มันไม่ใช่เลยนะ ไม่ต้องพูดละ เสียเวลา” ร่างสูงขยับตัวเตรียมถอดกางเกง พริมารู้ได้ทันทีว่าเขาไม่ได้ล้อเล่นและไม่มีทางถอยง่ายๆ เธอจึงกรีดร้องเสียงดังลั่นคฤหาสน์ทิวานันท์
“ช่วยด้วยค่า พี่ปุณณ์จะปล้ำพริม ช่วยด้วย!” พริมาตะโกนแล้วกลิ้งตัวหนีเมื่อเขาโถมร่างเข้ามาใกล้ เตรียมตัวปิดปากน่าจูบให้เงียบ แต่ครั้งนี้เธอจะปล่อยให้ตัวเองพ่ายแพ้กับสัมผัสหวามใจนั่นไม่ได้
“พริม! เดี๋ยวคุณพ่อก็ตื่นหรอก!” ทว่าพริมาไม่หยุดกรีดร้องและทุกอย่างก็ไม่ผิดไปจากที่คาด เพราะหลังจากนั้นไม่ถึงนาทีเธอก็หลุดพ้นจากอ้อมกอดอันตรายของผู้ชายที่หวงความโสดยิ่งกว่าสิ่งใดในโลก
“ไอ้ปุณณ์ ไอ้ลูกเวรตะไล!”
คุณปณัยในวัยหกสิบห้าปีถีบประตูห้องนอนจนพัง เมื่อเห็นว่าเลือดเนื้อเชื้อไขของตนกำลังคร่อมร่างของพริมาอยู่ เขาก็ส่งหมัดที่ไม่ได้ลดความหนักลงตามวัย ใส่ใบหน้าหล่อประหารของลูกชายคนโปรดเต็มแรง!
“ฉันเตือนแกแล้วใช่ไหมว่าห้ามยุ่งกับยัยหนูพริม!” ปณัยหน้าซีดเมื่อเห็นเศษผ้าสีหวานชิ้นเล็กในมือของลูกชาย
เห็นทีนายปุณณ์คงต้องสละโสดปีนี้แล้ว!
- ผู้เขียน
