ตอนที่21 ตายหยั่งหมา
“พลอย มึงแน่ใจแล้วนะที่จะย้ายออกมาอยู่คนเดียวอย่างงี้ ห้องก็แคบมากเลย”
แคทยืนเท้าเอวมองสำรวจไปรอบๆ ห้องเช่าขนาดเท่าแมวดิ้นตายของพิมพลอย
“แน่สิ”
พิมพลอยพยักหน้าให้เพื่อนแล้วรูดซิปกระเป๋าสะพายออก จับเสื้อผ้าที่ติดตัวมาเพียงไม่กี่ชุดยัดใส่ตู้เสื้อผ้าไม้อัดที่มีสภาพแทบจะใช้การไม่ได้ ตอนแรกคนดูแลหอพักบอกว่าจะนำตู้ใบนี้ออกไปทิ้งให้เนื่องจากผู้เช่าคนเก่าทิ้งเอาไว้ แต่พิมพลอยขอเอาไว้ใส่เสื้อผ้าเล็กๆ น้อยๆ ของเธอ เพราะคิดว่าดีกว่าซื้อตู้เสื้อผ้าของใหม่ใบละเป็นพันบาท
“พลอย กูถามจริงเหอะมึงไม่ได้โกรธกูเหรอว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับมึงตอนที่กูไม่อยู่ห้องใช่ไหม มึงได้ถึงรีบย้ายออกมาเหมือนหนีใครแบบนี้”
แคทหรี่ตามองเพื่อนสาวคล้ายกับต้องการจับผิดปฏิกิริยาทางร่างกายของเพื่อน
“เปล่าๆ”
พิมพลอยชะงักมือที่ถือชุดแม่บ้านแล้วหันมาปั้นหน้ายิ้มส่งไปให้เพื่อน
“ก็ กูได้งานแล้วไงแคทก็เลยไ
